Θα κάνουν ό,τι γίνεται για να μην κάνουν ό,τι πρέπει να κάνουν...

Μετά από την κυβερνητική ενημέρωση για το πώς θα διαχειριστεί ένα εμβόλιο που δεν υπάρχει, περιμένουμε νέες αντίστοιχες πρωτοβουλίες: να μας ενημερώσει πώς θα οργανωθεί η πρώτη ελληνική αποικία στον Άρη, πώς θα μεταφέρεται το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο από τα βάθη τού Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου στο σπίτι τού κάθε Ευρωπαίου ή για τις πλατφόρμες που θα στηθούν στην ελληνική ΑΟΖ που τέμνεται με την τουρκική. Τα όνειρα, άλλωστε, είναι τζάμπα, αυτό που απαιτεί δουλειά είναι η διαδικασία για να υλοποιηθούν κι αυτό που αποτελεί προϋπόθεση όλων είναι η πολιτική βούληση για να ξεκινήσει η όποια εργασία...

Το μόνο που δεν έχει ισχυριστεί η κυβέρνηση για να μην αναγκαστεί να κάνει αυτά που πρέπει να κάνει- για παράδειγμα, περισσότερες ΜΕΘ, περισσότεροι γιατροί, νοσηλευτές, εκπαιδευτικοί, οδηγοί, επίταξη ιδιωτών, αγορά λεωφορείων- είναι να καταστήσει στον πληθυσμό υποχρεωτικές τις προσευχές στον μεγαλοδύναμο για τη σωτηρία μας. Κι ενδεχομένως να το είχε πράξει ήδη αν δεν είχαν αρχίσει να πέφτουν σαν τα κοτόπουλα και οι μητροπολίτες, παρόλη την ειδική σχέση τους με τον ύψιστο. Όπως κι αν έχει, κάθε ημέρα που περνά γίνεται ολοένα και πιο φανερό ότι στο Μαξίμου προτιμούν να πεθάνουν μερικές χιλιάδες ακόμα παρά να ενισχύσουν τη δημόσια υγεία και παιδεία ή τα ΜΜΜ...

Η ασφάλεια, εν πολλοίς, είναι "state of mind", όπως θα έλεγε κι ο Κ. Μητσοτάκης. Λειτουργεί ως άλλη Κίρκη για να μην αναζητούμε την ελευθερία και να μην μας λείπει αυτή όταν μας τη στερούν. Πώς, όμως, να αισθάνεται ασφαλής ο μέσος πολίτης όταν έχει μια αστυνομία που τον αντιμετωπίζει σαν χουλιγκάνο, μια κυβέρνηση που έχει άλλες προτεραιότητες, πολύ πιο πονηρές, από την υγεία του και καλοταϊσμένα ΜΜΕ που δεν πρόκειται να καταγράψουν τίποτα από όλα αυτά; Ζούμε την ελληνική δυστοπία με μόνη μας παρηγοριά την κοινωνική αλληλεγγύη, η οποία διόλου τυχαία στοχοποιείται από το σύστημα, που βλέπει σε αυτή έναν κίνδυνο αμφισβήτησης της εξουσίας του...