Αλλάζουν το παρελθόν μήπως και μπορέσουν να έχουν μέλλον...

Η Ιστορία μπορεί να είναι η επιστήμη τού παρελθόντος, αλίμονο όμως αν είναι στατική και δεν προσαρμόζεται σε νέες ανακαλύψεις. Ο Αγγ. Συρίγος, ωστόσο, δεν πρόσφερε κανένα νέο στοιχείο όταν μίλησε ξανά για "μύθο τού Πολυτεχνείου" και διαδηλωτές στην αμερικανική πρεσβεία που μετά πίνουν μπύρες, λες κι όσοι παρακολουθούν παρελάσεις ύστερα γυρίζουν σπίτια τους για να φιλήσουν μια ώρα αρχύτερα την ελληνική σημαία. Τα ίδια λέει και η ακροδεξιά εδώ και μισό αιώνα περίπου, συμπεριλαμβανομένων των χιμπατζήδων με τα μαύρα που βρίσκονται σήμερα στη φυλακή...

Πράγματι, η χούντα δεν έπεσε το 1973 και μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, έστω κι αν ανατράπηκε ο Παπαδόπουλος από τον Ιωαννίδη. Ούτε, όμως, το ελληνικό κράτος συστάθηκε αμέσως μετά την άλωση της Τριπολιτσάς ούτε η απελευθέρωση από τη ναζιστική κατοχή επιτεύχθηκε ακριβώς ύστερα από την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου. Όποιος, όμως, υποτιμά τον επταετή αντιδικτατορικό αγώνα των Ελλήνων λησμονεί σκοπίμως πως οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι απαλλάχθηκαν από τους τυράννους τους ύστερα από τέσσερις δεκαετίες...

Αν ο Αγγ. Συρίγος εννοεί ως μαζική αντίσταση σε μια απολυταρχία τις καθημερινές πάνδημες διαδηλώσεις ή βομβιστικές επιθέσεις από την πλειονότητα ενός λαού αναζητά ένα υπόδειγμα πάλης που δεν υπήρξε ποτέ στην Ιστορία. Τιμούμε ή θα έπρεπε να τιμούμε ήρωες όπως ο Παναγούλης ή ο Μουστακλής γιατί η δική τους αγωνιστικότητα ξεπέρασε αυτή του μέσου όρου. 

Το να αγόραζες, ωστόσο, τον "Ριζοσπάστη", να άκουγες Deutsche Welle ή να άφηνες υπονοούμενα σε γραπτά, τραγούδια ή ταινίες είναι κι αυτά μια μορφή αντίστασης την οποία έκαναν ουκ ολίγοι. Αφήστε που είναι τουλάχιστον αστείο να χαρακτηρίζεις "άκαπνο" έναν ολόκληρο λαό την ίδια ώρα που θεωρείς τον Κ. Μητσοτάκη πολιτικό κρατούμενο έξι μηνών της χούντας...