Φταίμε, αλλά και φταίνε...

Δεν πολιτεύομαι, άρα δεν έχω την ανάγκη ψήφων κι επομένως μπορώ να γράψω με άνεση αυτό που η Αριστερά, κυβερνώσα και μη, λέει μέσα από τα δόντια: φυσικά κι ευθύνονται και οι λιμενικοί που κάνουν τα push backs στο Αιγαίο και στον Έβρο κι όχι μόνο η πολιτική τους ηγεσία. Το "είμαι υποχρεωμένος να ακολουθώ εντολές" όταν αυτές οι εντολές παραβιάζουν το διεθνές κι ενωσιακό δίκαιο- το απέδειξε και η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για το Φαρμακονήσι- και κυρίως παραβιάζουν το θεμελιώδες αίσθημα ανθρωπισμού είναι πολύ φτηνή δικαιολογία, η οποία μάλιστα στοιχίζει κι ανθρώπινες ζωές...

Όσο περνούν οι ημέρες και τα χρόνια όλο και πληθαίνουν οι αποδείξεις για το πώς αντιμετωπίζει η δεξιά το προσφυγικό- μεταναστευτικό. Ακόμα και με πρακτικές, δηλαδή, που έρχονται σε αντίθεση με το ίδιο διεθνές δίκαιο που επικαλούμαστε για να αντιμετωπίζουμε τις τουρκικές διεκδικήσεις. Αλίμονο, όμως, οι ευρωπαίοι που μας κουνούν κάθε τόσο δάχτυλο μόνο αθώοι τού αίματος δεν είναι...

Είναι πολύ βολικό για τα πλούσια κράτη τού Βορρά κι εκείνα του Βίζεγκραντ να μεταθέτουν το πρόβλημα αποκλειστικώς στις πλάτες των φτωχών χωρών τού Νότου κι όταν οι τελευταίες λυγίζουν, αρκετές φορές από ανάγκη κι όχι από δόλο, να παριστάνουν τους αφ' υψηλού κατήγορους. Κανείς δεν λασπώνεται όταν κρατά τα λεπτεπίλεπτα, κατάλευκα ποδαράκια του μακριά από το βάλτο. Αυτό, όμως, δεν είναι δικαιολογία για να λασπώνουμε τα δικά μας περισσότερο από όσο ταιριάζει στην ανθρώπινη φύση μας...