Παραμένουν ελεύθεροι και οι βιαστές της Δημοκρατίας και της Ιστορίας...

Οι δικαστές δικάζουν τους κατηγορούμενους κι όχι ο λαός, πολλώ δε μάλλον όταν ο τελευταίος μετατρέπεται σε όχλο. Οι δικαστές, ωστόσο, στην κρίση τους και πέρα από τα στοιχεία τής δικογραφίας, τις μαρτυρίες και τις απολογίες οφείλουν να λαμβάνουν υπόψη και το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Και, κυρίως, να κρίνουν με τα ίδια μέτρα και τα ίδια σταθμά έναν άσημο κι έναν διάσημο με διασυνδέσεις, ίσως μάλιστα τον διάσημο αυστηρότερα γιατί μπορεί να έχει καταχραστεί κι αυτής της διασημότητας και των διασυνδέσεών του...

Δικαιοσύνη δεν είναι ούτε η γκιλοτίνα ούτε τα ισόβια που παραμένουν ισόβια. Η εκδικητικότητα ταιριάζει στην άγρια Δύση κι όχι σε ένα κράτος δικαίου. Όταν, όμως, ένα δικαστήριο κρίνει πως ο κατηγορούμενος έχει βιάσει δύο (πληθυντικός αριθμός) ανήλικους αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατό να τον αφήνει ελεύθερο μέχρι το εφετείο. Τι κι αν πληρώσει εγγύηση, τι κι αν εμφανίζεται σε αστυνομικό τμήμα ή δεν μπορεί να φύγει στο εξωτερικό; Στο μεσοδιάστημα μια χαρά μπορεί να βιάζει στο σπιτάκι του χάρη σε "προμήθειες" των πλούσιων και ισχυρών φίλων του...

Κι αν με ρωτάτε αν για τα όσα κακοπαθαίνουν δικαιοσύνη, κράτος δικαίου, Δημοκρατία, Τύπος, ακόμα και η Ιστορία (τελευταίο παράδειγμα ο "μύθος τού Πολυτεχνείου" κατά τον Αγγ. Συρίγο) στην Ελλάδα έχει ευθύνες η κυβέρνηση Μητσοτάκη, μην πιστέψετε εμένα, αλλά μια σειρά εκθέσεων διεθνών οργανισμών και φορέων- ανάμεσά τους ο ΟΗΕ και η ΕΕ- που μας εκθέτουν γενικώς. Κι αν ο ελληνικός λαός δώσει ψήφο εμπιστοσύνης σε αυτή την κυβέρνηση δεν θα έχει καμία δικαιολογία, όπως είχε όταν την ψήφισε πρώτη φορά, έστω κι αν οι πηγές πληροφόρησής του είναι στημένες. Θα έχει δώσει ψήφο εμπιστοσύνης σε ένα αυταρχικό καθεστώς, αλλά αυτό ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να το κάνει γι' αυτό κι ο Κ. Μητσοτάκης αναβάλλει και ξανααναβάλλει τις εκλογές...