Δεν συγκυβερνάς με αυτόν που σε παρακολουθεί ή κάνω λάθος;...

Η απάντηση στο ερώτημα γιατί ο πρωθυπουργός συμπεριφέρεται απέναντι στη δημοκρατία όπως ένας οποιοσδήποτε κακοποιητικός σύντροφος είναι πολύ απλή: γιατί μπορεί και γιατί ξέρει ότι ο μιθριδατισμός αυτού του λαού είναι τόσο εξαπλωμένος ώστε δεν θα του πουν και τίποτα. Αναλογιστείτε, για παράδειγμα, σε ποια χώρα τής δυτικής Ευρώπης ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών θα παραδεχόταν ότι παρακολουθεί δημοσιογράφο με το ίδιο λογισμικό που παρακολουθείται αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος και η κυβέρνηση δεν θα είχε παραιτηθεί την ίδια στιγμή...

Φυσικά δεν υπάρχει και οποιαδήποτε άλλη χώρα τής δυτικής Ευρώπης όπου η πλειονότητα των ΜΜΕ να βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία υπέρ τής κυβέρνησης ή όπου η κρατική βία κι εκδικητικότητα να αφορά τους εχθρούς τού συστήματος και η επιείκεια αποκλειστικώς τους φίλους του. Γενικώς, η ελληνική εξαίρεση αποτελεί διαχρονικά τον κανόνα σε ένα σύστημα αξιών όπου ναι μεν περισσεύει η υποκρισία, αλλά δεν λείπει και η λογοδοσία. Στην Ελλάδα, αντιθέτως, ο νεποτισμός, ο πελατειασμός κι ο φατριασμός θεωρούνται παραδόσεις που αν σπάσουν αυτομάτως διαρρηγνύεται και η κοινωνική συνοχή...

Τα τεσσεράμισι χρόνια διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ απέδειξαν ότι ήταν πολύ λίγα για να ελεγχθεί ένα δεξιό βαθύ παρακράτος που λειτουργεί ως κράτος εν κράτει εδώ και δεκαετίες. Ούτε το ΠΑΣΟΚ, εξάλλου, μπόρεσε να το τιθασεύσει κι ας κυβέρνησε πολύ περισσότερα χρόνια... 

Η αποκάλυψη, ωστόσο, της παρακολούθησης Ανδρουλάκη είναι μια χρυσή ευκαιρία ώστε εκείνοι που αυτοπροσδιορίζονται προοδευτικοί να αποδείξουν κι αν είναι στην πραγματικότητα. Δεν μπορείς να συγκυβερνήσεις, άλλωστε, με αυτόν που σε παρακολουθεί εκτός κι αν έχει ράμματα για τη γούνα σου. Έτσι δεν είναι;...