Πατρίς, θρησκεία, υποκρισία...

Ο Χρ. Βερναρδάκης αποκάλεσε "Πισπιρίγκου της Παιδείας" την Ν. Κεραμέως κι ένα ολόκληρο σύστημα έπεσε να τον φάει, λες και η υπουργός Παιδείας δεν συμπεριφέρεται σαν κακιά μητριά στο δημόσιο σχολείο και πανεπιστήμιο. Οι δεξιοί, όμως, του "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια" είναι πουριτανοί και δεν τα σηκώνουν κάτι τέτοια. Αντιθέτως, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να έχουν για υπουργό τους έναν μοιχό που ξυλοφορτώνει την γυναίκα του, πέρα βεβαίως από όλες τις λοβιτούρες χάρη στις οποίες έχει τη δυνατότητα να στέλνει κάθε τρεις και λίγο διχίλιαρα στην ερωμένη του...

Ας δεχθώ, στο πλαίσιο της πολιτικής ορθότητας, πως η ατάκα Βερναρδάκη ήταν ατυχής. Τι είναι, όμως, πιο αποκρουστικό, ένας βουλευτής να συγκρίνει μία υπουργό με μία παιδοκτόνο ή ένας υπουργός να δέρνει την γυναίκα του; Κι αν οι περισσότεροι συμφωνούμε στο δεύτερο, γιατί τα ΜΜΕ ασχολούνται περισσότερο με τον Χρ. Βερναρδάκη και λιγότερο με τον ξυλοκόπο υπουργό και μόνο στο πλαίσιο του κουτσομπολιού; Γιατί σε αυτήν τη χώρα η διαπλοκή πάει πακέτο με την υποκρισία και η διαφθορά με το φαρισαϊσμό...

Είναι αποκαλυπτικό, όπως κι αν έχει, της αδυναμίας τής κυβέρνησης να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ακόμα και με την πλειονότητα του μιντιακού συρφετού με το μέρος της, το ότι σχολιάζει τον Βερναρδάκη ή ένα σύνθημα που φώναξε πριν επτά χρόνια ο Νάσος Ηλιόπουλος, αλλά δεν μας έχει πει κουβέντα, π.χ., για τον Τούρκο επιχειρηματία που πολιτογράφησε. Έχουν φτάσει στο σημείο, μάλιστα, να αντιγράφουν τους αντιεμβολιαστές και να μας λένε πως ο κοροναϊός δεν κολλά στους κλειστούς χώρους. Έχουν πάρει εδώ και καιρό διαζύγιο με την αλήθεια, τώρα έχουν παντρευτεί την απόλυτη ξεφτίλα...