Το μεγάλο πρόβλημα με την εξωτερική πολιτική Μητσοτάκη δεν είναι πως συζητά με την Τουρκία. Ούτε καν πως συζητά με άκρα μυστικότητα. Είναι το ότι συζητά με πρωτεύοντα στόχο πώς ο πρωθυπουργός θα γίνεται αρεστός στους Αμερικανούς, με το μυαλό στη δική του επόμενη ημέρα. Τι θα γίνει, όμως, για παράδειγμα, αν το Νοέμβριο εκλεγεί ο Ντ. Τραμπ κι αποσύρει κι επισήμως τη στήριξη των ΗΠΑ στην Ουκρανία; Δεν θα έχουμε μείνει εντελώς ακάλυπτοι απέναντι στην εκδίκηση της Ρωσίας; Από πού κι ως πού ενεργούμε συνεχώς ως χρήσιμοι ηλίθιοι των Αμερικανών χωρίς να κερδίζουμε τίποτα επί τής ουσίας;...
Η Ουκρανία δικαιούται να είναι ανεξάρτητη και το Ισραήλ να έχει ένα ασφαλές από εξωτερικούς κινδύνους κράτος. Και η Ρωσία, ωστόσο, δικαιούται να μην καταπιέζονται οι ρωσόφωνοι στην ανατολική Ουκρανία, η Παλαιστίνη να έχει το δικό της κράτος και οι Παλαιστίνιοι να μην είναι θύματα γενοκτονίας, καθώς και να μην σκοτώνονται Ιρανοί αξιωματούχοι σε ιρανικό έδαφος από ξένες δυνάμεις. Η σωστή πλευρά τής ιστορίας, επομένως, περιέχει πολλές πλευρές. Όποιος βλέπει μόνο μερικές δεν συντάσσεται σε καμία περίπτωση με το διεθνές δίκαιο, αλλά αποκαλύπτεται ως καθ' έξιν δουλοπρεπής...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου