Η δημοκρατία δεν ρίχνει σπαρτιάτες στον Καιάδα...

Είναι όλοι οι ψηφοφόροι των Σπαρτιατών νεοναζί που έχουν στα δωμάτιά τους κρεμασμένες αφίσες τού Χίτλερ, του Γκέμπελς ή του Γκέρινγκ, στον ελεύθερο χρόνο τους ξυλοφορτώνουν εβραίους και κομμουνιστές κι αναζητούν κατάλληλους χώρους για να στήσουν στρατόπεδα συγκέντρωσης; Ισχύει το ίδιο και με κάποιους ψηφοφόρους τής Ελληνικής Λύσης, της Νίκης ή του κόμματος Λατινοπούλου; Ενδεχομένως ναι, ακόμα όμως κι αυτούς η δημοκρατία δεν έχει σε καμία περίπτωση το δικαίωμα να τους κλείνει την πόρτα και να λέει πως δεν τους έχει ανάγκη...

Προφανώς τα κόμματα που ρίχνουν άδεια για να πιάσουν γεμάτα από τις ορφανές ψήφους των Σπαρτιατών δεν το κάνουν για τη δημοκρατία, αλλά για να αβγατίσουν τα ποσοστά τους. Η δημοκρατία, ωστόσο, οφείλει όχι μόνο να είναι ανεκτική αλλά και να ακούει και να διορθώνεται ακόμα κι από τους εχθρούς της. Εκτός αν πιστέψουμε ότι ζούμε σε ένα τέλειο σύστημα οπότε δεν χρειάζεται να διορθώσουμε τίποτα και μπορούμε να κοιμόμαστε ατάραχοι τα βράδια...

Η κοινοβουλευτική δημοκρατία, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά γενικότερα στη Δύση, στρουθοκαμηλίζει όταν κάνει πως δεν βλέπει το έλλειμμα λαϊκής νομιμοποίησής της που όλο κι αυξάνεται. Γιατί αν δεν είναι κάτι τέτοιο το ότι σε πολλές χώρες, ακόμα και στην Ελλάδα, η συμμετοχή στις εκλογές είναι κάτω από 50% τότε τι είναι; Και μπορεί προσωπικώς να είμαι θιασώτης συστημάτων πιο αμεσοδημοκρατικών, πολύ φοβάμαι όμως πως αυτή η απονομιμοποίηση δεν θα οδηγήσει εκεί αλλά στη διαιώνιση της εξουσίας τής ολιγαρχίας πάνω στην πλειοψηφία μέσω δοτών μεσαζόντων με τους λαούς θεατές τής φτωχοποίησής τους...