Αν δεν θες μεσσίες πάλεψε το σύστημα, όχι τον Κασσελάκη...

Οι ηγέτες δεν είναι αλάνθαστοι ούτε θεοί. Είναι κοινοί θνητοί. Προφανώς και δεν ενθουσιαστήκατε από αυτή την κοινοτοπία. Σε αντίθεση, όμως, με τους κοινούς θνητούς στους ηγέτες δεν επιτρέπεται η διστακτικότητα. Αντιθέτως, επιβάλλεται η αποφασιστικότητα ακόμα κι αν η επιλογή την οποία αποφάσισαν είναι λανθασμένη. Όποιος ηγέτης το συνειδητοποιεί κυβερνά για χρόνια. Όποιος όχι, βγαίνει στη σύνταξη...

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ εκεί που μέχρι πριν ένα μήνα διαλυόταν, σήμερα εμφανίζεται φαβορί για τη δεύτερη θέση, με αυξητική τάση; Γιατί ο Στέφανος Κασσελάκης έδειξε πυγμή στο συνέδριο απέναντι στην εσωκομματική αντιπολίτευση, η οποία αντιλήφθηκε κι από τη στήριξη που έχει ο πρόεδρος από τη βάση πως δεν την παίρνει να συνεχίσει την υπονόμευση. Αν το έπραττε κι ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί και να ήταν πρωθυπουργός σήμερα κι όχι συνταξιούχος στα 50 του σε αναζήτηση ρόλου...

Πραγματική δημοκρατία είναι μόνο η άμεση. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία με έναν πανίσχυρο πρωθυπουργό, όπως λειτουργεί σήμερα στην Ελλάδα, δεν είναι στην ουσία της κάτι διαφορετικό από εκλεγόμενη κάθε τέσσερα χρόνια βασιλεία. Αν, συνεπώς, η υπόλοιπη Αριστερά στηλιτεύει απλώς το μεσσιανισμό αλλά δεν προχωρά σε ρηξικέλευθες προτάσεις για την αλλαγή καθεστώτος στην κατεύθυνση της άμεσης δημοκρατίας δεν δικαιούται να βαυκαλίζεται πως είναι ριζοσπαστική, κατηγορώντας το ΣΥΡΙΖΑ για σύμπραξη με το σύστημα. Μια χαρά βολεύεται σιτιζόμενη από αυτό το σύστημα πετροβολώντας το από τα θεωρεία...