Μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ πώς είναι η ζωή χωρίς ρουσφέτι...

Ο Κ. Αχ. Καραμανλής θα έπρεπε είναι υπόλογος για ποινικά αδικήματα γιατί είχε αγνοήσει επανειλημμένως προειδοποιήσεις για δυστύχημα. Θα μπορούσε, όμως, να είναι και γιατί τοποθέτησε στη Λάρισα έναν σταθμάρχη- ρουσφέτι, αλλάζοντας μάλιστα το νόμο για χάρη του. Γενικότερα, μόνο αν συνειδητοποιήσουμε ότι η αναξιοκρατία, το βύσμα κι ο νεποτισμός ενίοτε σκοτώνουν μπορεί να βάλουμε τέρμα σε ένα οθωμανικό κατάλοιπο που κρατά τη χώρα όμηρο των φεουδαρχών της...

Το ίδιο ισχύει και για τους πάμπολλους ειδικούς φρουρούς, όπως εκείνοι στο Α.Τ. Αγίων Αναργύρων που μιλούσαν για ταξί την ώρα που η κοπέλα δολοφονείτο. Μπορεί και να την είχε σκοτώσει ο φίλος της ακόμα κι αν οι αστυνομικοί στο συγκεκριμένο τμήμα ήταν πλήρως εκπαιδευμένοι. Δεν θα το μάθουμε, όμως, ποτέ, όπως δεν μαθαίνουμε μάλλον ποτέ σε αυτήν τη χώρα τι θα μπορούσε να συμβεί αν οι θέσεις ευθύνης καλύπτονταν αποκλειστικώς από άξιους...

Ο σιδηρόδρομος θα εξακολουθεί να είναι επικίνδυνος και γυναίκες να σκοτώνονται από την πατριαρχία όσο δεν υπάρχει πολιτική και κοινωνική βούληση αλλαγής. Οι κοινωνίες που διχάζονται για το αν τα ομοφυλόφιλα μέλη τους μπορούν να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τα ετεροφυλόφιλα δεν είναι κοινωνίες που εξοστρακίζουν τη θεώρηση πως οι γυναίκες είναι κτήματα των ανδρών... 

Συγχέοντας την παράδοση με την οπισθοδρόμηση, τις αρχές και τις αξίες με τη μισαλλοδοξία ή την αρετή με το ρατσισμό διαιωνίζουμε παθογένειες που πιστεύουμε ότι είναι ιερά κι όσια. Μέχρι τα επόμενα Τέμπη ή οι επόμενοι Άγιοι Ανάργυροι να μας εκπλήξουν όταν θα οφείλαμε να τα είχαμε δει να έρχονται...