"Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις"...

Μιχάλης Γανόπουλος, σωφρονιστικός υπάλληλος που αθωώθηκε από τη δικη εξπρές που του ετοίμασε, όπως και σε συναδέλφους του, ο υπουργός Δικαιοσύνης, Νίκος Δένδιας, προκειμένου να απαλλάξει τον εαυτό του και την κυβέρνηση από τις δικές τους ευθύνες: "Από τη στιγμή που είχε όπλο γνωρίζαμε ότι θα αφαιρεθεί η ζωή μας. Για ποιούς; Για τους ανεύθυνους, που κάθονται στις καρέκλες, στα υπουργεία; Για τους χέστες"; Και τώρα, κ. Δένδια "τι θα απογίνουμε χωρίς βαρβάρους, οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις", που θα έλεγε κι ο Καβάφης...

"Η τράπεζα που νοιάζεται για σένα...κορόιδο"

Οι τράπεζες αρνούνται τη δανειοδότηση επιχειρήσεων με το επιχείρημα πως το ρίσκο είναι μεγάλο και το περιθώριο κέρδους μικρό. Την ίδια ώρα, οι περισσότερες ζήτησαν μεταφορά καταθέσεων σε αυτές, ενώ μόλις πέντε ρώτησαν για το λόγο δανειοδότησης...
Οι τράπεζες έχουν δίκιο να ισχυρίζονται πως όσοι πληρώνουν τις δόσεις τους δεν πρέπει να λογίζονται από τους κακοπληρωτές ως κορόιδα. Συμφωνώ, επίσης, πως ευθύνες έχουν κι όσοι έπαιρναν δάνειο που ξεπερνούσε δυο και τρεις και τέσσερις φορές το μισθό τους. Μήπως, όμως, δε μπορούσαν, έτσι κι αλλιώς, να τα βγάλουν πέρα με τον πενιχρό μισθό τους; Ποιος, εξάλλου, δημιούργησε αυτήν την "κουλτούρα δανεισμού"; Ποιος "βομβάρδιζε" με διαφημίσεις για στεγαστικά, καταναλωτικά δάνεια, διακοποδάνεια κι εορτοδάνεια; Τότε ζητούσαν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα έγκυρες πληροφορίες για την οικονομική κατάσταση του δανειολήπτη; Συμφωνώ πως οι τράπεζες δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα για να ασκούν κοινωνική πολιτική. Αυτό, όμως, να το θυμηθούν κι εκείνες την επόμενη φορά που θα χρησιμοποιήσουν στις διαφημίσεις τους φράσεις όπως "η τράπεζα που νοιάζεται για σένα"...

Δεν θέλω να το πιστέψω...

Αγνωστος (;) πέταξε χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών, στα Εξάρχεια, την ώρα που συνεδρίαζε ο Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης κι ενώ υπήρχαν κι άλλοι άνθρωποι μέσα στο κτίριο. Αυτόπτες μάρτυρες είπαν πως είδαν κάποιον με ξυρισμένο κεφάλι να απομακρύνεται αμέσως μετά την επίθεση, με κατεύθυνση προς τη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Θέλω να νομίζω πως ο "κύριος" είχε ξυρίσει την κεφαλή του είτε από έλλειψη προσωπικού γούστου, είτε γιατί ήθελε να περιορίσει τις αισθητικές συνέπειες από κάποια δερματική πάθηση, όπως η αλωπεκία, κοινώς καράφλα. Αντιθέτως, δεν θέλω να πιστέψω πως επρόκειτο για κάποιο φασιστοειδές, ακροδεξιό, ναζιστικό στοιχείο που επιρρίπτει την ευθύνη για τη δική του μειωμένη νοητική ή πνευματική ( ή και τα δύο) κατάρτιση στους αντιρρησίες συνείδησης και στους ξένους. Δεν θέλω να το πιστέψω...

Ο "θρίαμβος" του καπιταλισμού...

Στη Γερμανία ταμίας σούπερ μάρκετ δε βρήκε το δίκιο της ούτε στο δικαστήριο που προσέφυγε κατά της απόλυσής της επειδή υπεξαίρεσε...1,30 ευρώ! Το "έγκλημα" της γυναίκας ήταν να χρησιμοποιήσει για λογαριασμό της εκπτωτικά κουπόνια που είχε ξεχάσει κάποιος πελάτης! Τα σούπερ μάρκετ, προφανώς, δεν έχουν κλέψει ποτέ ούτε καν 1,30 ευρώ από οποιονδήποτε πελάτη τους γι' αυτό και κανένας ιδιοκτήτης τους δεν έχει καταδικαστεί από δικαστήριο...
Στην Ελλάδα, πάλι, συνταξιούχος πήγε στο ταμείο τράπεζας για να κάνει ανάληψη...1,30 ευρώ, τα οποία δε μπορούσε να πάρει από το ΑTM. Προφανώς τόσα του έλειπαν του ανθρώπου για να αγοράσει ένα καρβέλι ψωμί και κανένα...ληγμένο γιαουρτάκι, γιατί φρέσκο με αυτά τα λεφτά δε μπορεί να αγοράσει...
Θέλετε κι άλλα παραδείγματα ένδειας; Αρκετοί συμπατριώτες μας αγοράζουν βενζίνη με πιστωτική κάρτα ή ρωτούν στα φαρμακεία για φτηνά φάρμακα. Αυτός είναι ο "θρίαμβος" του καπιταλισμού, της ελεύθερης αγοράς, της παγκοσμιοποίησης ή όπως αλλιώς έχει βαφτιστεί στις μέρες μας η προαιώνια εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Η ιστορία, όμως, έχει αποδείξει ότι όσο μεγαλύτερη η αλαζονεία τόσο δυναμικότερες και οι επαναστάσεις που την έπνιξαν...

Καταργήστε τις φυλακές!

Αν η χθεσινή απόδραση του Βασίλη Παλαιοκώστα ( φωτό) και του Αλκέτ Ριζάι ήταν χολιγουντιανό έργο, όλοι θα λέγαμε πως επρόκειτο ένα αχρείαστο σίκουελ, αφού σε αυτό διαδραματίστηκαν όσα είχαμε δει και πριν από δυόμισι χρόνια...
Την ίδια ώρα, βρήκαν αφορμή πολλοί να "ξεσπαθώσουν" για τις συνθήκες ασφαλείας των ελληνικών φυλακών. Όταν, όμως, είχαν εξεγερθεί κρατούμενοι ανά τη χώρα, πριν από μερικούς μήνες, για τις συνθήκες διαβίωσής τους η κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης δεν ήταν, ακριβώς, παρόμοια. Κανείς, επίσης, δε διαμαρτύρεται για τους δικαστές και δικηγόρους που ζητούν το "χαρτζιλίκι" τους για να μη στείλουν ένα χρήστη πίσω από τα κάγκελα.
Σα να μην έφταναν, εξάλλου, τα δικά μας, στις ΗΠΑ δωρολήπτες δικαστές καταδικάστηκαν γιατί έστελναν ανήλικους σε...ιδιωτικές φυλακές, οι οποίες έδιναν το "μπαξίσι" τους στη δικαστική εξουσία.
Αν προσθέσει κανείς πως στα σωφρονιστικά καταστήματα κανείς δε...σωφρονίζεται, ίσως θα έπρεπε να πάρουμε σοβαρότερα τη σκέψη να τα καταργήσουμε, τουλάχιστον για τα περισσότερα των αδικημάτων. Ο σωφρονισμός μπορεί να γίνει και σε συνθήκες ελευθερίας ή μπορεί να πάρει τη μορφή κοινωνικής εργασίας. Ειδάλλως, ας παραδεχθούμε πως αυτή τη στιγμή το σύστημά μας είναι τιμωρητικό κι όχι σωφρονιστικό κι ας μένουμε ήσυχοι πως η κοινωνία μας είναι ασφαλής επειδή τα "πρεζάκια" και τα "κλεφτρόνια" είναι στη "στενή" και οι πολιτικοί και οι μεγαλοεπιχειρηματίες στα κοσμικά τους πάρτι...

Αλήτες, ρουφιάνοι, αλλά και δημοσιογράφοι;...

Η "Σέχτα Επαναστατών" έβαλε στο στόχαστρο και τους δημοσιογράφους: "έρχεται και η σειρά σας", γράφει η σχετική προκήρυξη. Λύση δεν είναι να δούμε τους δημοσιογράφους αυτής της χώρας νεκρούς. Από την άλλη, όμως, όποιος νομίζει πως ασκείται δημοσιογραφία στην Ελλάδα πλανάται πλάνην οικτρά. Το πραγματικό ρεπορτάζ έχει χαθεί κάπου ανάμεσα στη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, την ιδιωτικογραφία, το χαφιεδισμό, τις αργομισθίες και την εξυπηρέτηση των αφεντικών του εκάστοτε δημοσιογράφου. Λίγα είναι τα παραδείγματα της πραγματικά ερευνητικής δημοσιογραφίας, η οποία, κι εκείνη, έχει πληγεί από την επιπολαιότητα στη διαχείριση των πληροφοριών.
Ο Τζέρεμι Πάξμαν, δημοσιογράφος του BBC, έχει πει πως ο μόνος σεβασμός που οφείλει ένας ρεπόρτερ στην εξουσία είναι εκείνη του σκύλου για μια κολώνα της ΔΕΗ. Ο Μπομπ Γούντγουορντ και ο Καρλ Μπέρνστιν, που αποκάλυψαν το Γουότεργκεϊτ το οποίο οδήγησε στην παραίτηση Νίξον, δε χρησιμοποίησαν κρυφές κάμερες ούτε παρουσιάζονταν με άλλη ιδιότητα. Η Οριάνα Φαλάτσι, όταν έπαιρνε συνέντευξη από κάποιον μεγαλοσχήμονα, τον "έπιανε από το λαιμό" και δεν τον άφηνε μέχρι να στάξει "αίμα". Πόσοι δημοσιογράφοι κάνουν κάτι από τα παραπάνω στη χώρα μας; Παραπονιούνται μόνο για το σύνθημα "αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι", όταν είναι, πράγματι, αλήτες και ρουφιάνοι, αλλά όχι δημοσιογράφοι...

Εχει AIDS; "Στο δρόμο"...

Τις προάλλες απολύθηκε εργαζόμενη ύστερα από κλήρωση. Αυτή την εβδομάδα έχασε τη δουλειά του εργαζόμενος, φορέας του AIDS. Η κοινωνία μας, ομολογουμένως, έχει "προοδεύσει". Κάποτε οι επιχειρήσεις είτε δεν προσλάμβαναν, είτε απέλυαν κομμουνιστές...
Δεν κρύβομαι πίσω από το δαχτυλάκι μου, κι εγώ θα αισθανόμουν περίεργα αν κάποιος συνάδελφός μου ήταν φορέας του AIDS. Αυτό το συναίσθημα, όμως, δεν θα μπορούσε, επ' ουδενί, να σταθεί ως ανθρώπινη δικαιολογία για να ζητούσα την απόλυσή του. Από τη στιγμή, μάλιστα, που η επιστήμη δε βλέπει να υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Μια κοινωνία που πετά παραγωγικούς ανθρώπους στο δρόμο εξαιτίας κάποιας ασθένειάς τους είναι η ίδια ασθενής. Κι αν δεν το αντιληφθεί άμεσα, δεν υπάρχει περίπτωση να γιατρευτεί...