Μπορεί να διαφωνώ με ορισμένους σε πολλά, αλλά δε διαφωνώ σε όλα! Καλή ώρα με τον Θ. Πάγκαλο, του οποίου τη δήλωση πως οι στρατιωτικοί και τα σώματα ασφαλείας είναι το πιο αντιπαραγωγικό κομμάτι του ελληνικού λαού προσυπογράφω και με τα δύο χέρια. Απορώ, μάλιστα, με όσους αισθάνονται πως προσβλήθηκε ξανά η εθνική τους συνείδηση. Καταλήγω στο συμπέρασμα πως είτε θεωρούν πως οι σημερινοί στρατιωτικοί είναι οι ίδιοι με τους αξιωματικούς που υπηρέτησαν στο έπος του '40 ή, απλούστερα, δεν έχουν πάει φαντάροι ή διένυσαν την θητεία τους ως "βύσματα"...
Είμαι από εκείνους που θέλουν να νομίζουν πως υπηρέτησαν μια κανονική θητεία, γι' αυτό κι έχω προσωπική άποψη επί του θέματος. Ε, λοιπόν, η πλειονότητα των στρατιωτικών που γνώρισα, αν ξεσπούσε αύριο πόλεμος θα ήταν οι πρώτοι που θα έκλειναν εισιτήριο για τη Βραζίλία! Οσο για παραγωγικότητα, αν αυτή περιλαμβάνει μόνο τις διαταγές για "εθνικής σημασίας" ζητήματα, όπως ο καθαρισμός του στρατοπέδου από γόπες τσιγάρων, η εξονυχιστική εξέταση της καθαριότητας του άρβυλου ή η αναπαραγωγή συνθημάτων του ποιητικού βάρους του "η σημαία που αγαπώ έχει ένα λευκό σταυρό", τότε πράγματι είναι παραγωγικοί. Επειδή, όμως, θα συμφωνήσετε μαζί μου πως η παραγωγικότητα, όπως και η ευφυία, μετράται με άλλους δείκτες, επιτρέψτε μου να θεωρώ πως στο στρατό γνώρισα τα πιο άξεστα, ακαλλιέργητα κι άχρηστα μηδενικά της ζωής μου. Φυσικά και δεν ισχύει για όλους, αλλά φοβάμαι πως δε μιλώ και για τη μειονότητα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου