Το "ποτάμι", όπως είχα γράψει και πριν από τις εκλογές, στρίβει αριστερά. Δυστυχώς, όμως, προς αυτήν την κατεύθυνση αναγκάζεται να εκβάλλει σε πολλά δέλτα. Βλέπετε, κάθε αριστερή άποψη δε μπορεί να εκφράζεται παρά μόνο μέσα από δικό της κόμμα. Κι αυτό παρότι η εποχή και το εκλογικό σώμα έδειξαν πως αν από κάπου μπορεί να πιαστεί ο λαός αυτό δεν είναι από τη δεξιά του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ. και της κας Μπακογιάννη και την ακροδεξιά του ΛΑΟΣ...
Κομμουνιστές, σοσιαλιστές, αναρχικοί, μαρξιστές, λενινιστές, τροτσκιστές, μαοϊκοί, ανανεωτικοί, αλήθεια τί σημασία έχει να είμαστε διχασμένοι την ώρα που ο νεοφιλελευθερισμός έχει πάρει το "τιμόνι" και μας οδηγεί, τρέχοντας με χίλια, προς τον τοίχο; Ας μην επιτρέψουμε στους ηγετίσκους της Αριστεράς να διαλύσουν την προοπτική ενός κοινού οράματος ενότητας της αριστερής βάσης.
Οφείλουμε, απέναντι στον εαυτό μας και στη νεώτερη γενιά, να πάρουμε από το χέρι τους το τιμόνι και να το στρέψουμε πραγματικά αριστερά. Στο κάτω κάτω της γραφής, όλοι συμφωνούμε ότι το μνημόνιο είναι το αδιέξοδο που ορθώθηκε μπροστά μας για να μη χάσουν οι τράπεζες ούτε ευρώ. Στο κάτω κάτω όλοι συμφωνούμε ότι το παρόν σύστημα επιβάλλει την ανισοκατανομή του πλούτου, δηλαδή την κοινωνική αδικία.
Πάνω σε αυτό το πλαίσιο, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, Οικολόγοι Πράσινοι, Δημοκρατική Αριστερά, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, λοιπές εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις της Αριστεράς, αλλά και σημαντική μερίδα ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που πιστεύει ακόμα στο σοσιαλιστικό του ονόματός του μπορούμε να χτίσουμε ένα ισχυρό αριστερό πόλο, ο οποίος στις επόμενες βουλευτικές εκλογές μπορεί να συγκεντρώσει πολύ περισσότερο από το 20% και κάτι που συγκέντρωσαν οι διασπασμένες δυνάμεις της Αριστεράς σε αυτές τις τοπικές εκλογές. Αυτή θα είναι η ηχηρότερη απάντησή μας στον κομπλεξικό γιο της Μάργκαρετ και στο μνημόνιό του, που η ωφέλειά του για τον ελληνικό λαό είναι τόσο μεγάλη όσο ενός πολυχρησιμοποιημένου χαρτιού τουαλέτας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου