Οταν περνάς καλά ο χρόνος μοιάζει να έχει βγάλει φτερά και να πετά μακριά. Οταν, πάλι, περνάς χάλια ο χρόνος μοιάζει με ανεπιθύμητο μουσαφίρη που δε λέει να ξεκουμπιστεί! Αύριο συμπληρώνονται δυο χρόνια από την επιστροφή του "σοσιαλισμού" στη γλυκιά μας πατρίδα, αλλά όποιον και να ρωτήσεις θα σου απαντήσει πως δείχνει σα να έχουν περάσει τουλάχιστον εκατό, δεδομένων των αλλαγών που έχουν συμβεί στις ζωές μας. Σε θεωρητικό επίπεδο αυτό δεν θα ήταν απαραίτήτως κακό. Η Ελλάδα δεν ήταν κάποιος παράδεισος επί γης πριν τις τελευταίες εκλογές, δεν ήταν μια χώρα που "βασίλευε" η κοινωνική δικαιοσύνη ούτε ένα αξιοκρατικό, παραγωγικό κράτος, το οποίο δούλευε ρολόι μέχρι να έρθει το ΠΑΣΟΚ να το διαλύσει. Αυτό το γράφω κυρίως για εκείνους που ονειρεύονται πως μια επιστροφή Καραμανλή στα πράγματα είναι ό,τι έχει ανάγκη ο τόπος αυτήν τη στιγμή...
Από την άλλη, όμως, οι ζωές μας άλλαξαν και θα αλλάξουν και στο προσεχές μέλλον, αλλά προς το χειρότερο. Γι' αυτό κι εκνευρίζομαι με όλους εκείνους που έχουν τα κλισέ για ψωμοτύρι και ισχυρίζονται, δίκην σοφών, πως το βαθύτερο σκοτάδι είναι λίγο πριν από την αυγή. Είναι οι ίδιοι που ισχυρίζονται πως πρέπει να κάνουμε υπομονή καμιά...δεκαριά χρόνια και μετά όλα θα γίνουν καλύτερα. Μα, φυσικά, αν σε δυο χρόνια οι περισσότεροι αμειβόμαστε με πεντακόσια ευρώ χωρίς ασφάλιση, όταν πάρουμε πεντακόσια πενήντα θα θεωρηθεί από τους σωτήρες μας επίτευγμα και θα μας ζητούν να τους ξαναψηφίσουμε για "ακόμα καλύτερες ημέρες", για να θυμηθώ κι ένα παλιότερο σύνθημα του ΠΑΣΟΚ. Αλίμονο, όμως, αν ύστερα από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια που το είδος μας κατοικεί αυτόν τον πλανήτη, οι άνθρωποι εξακολουθούμε να ζούμε για ένα κομμάτι ψωμί και λίγο νερό, λες κι έχουμε μόνο τις βιολογικές ανάγκες που έχουν τα υπόλοιπα ζώα...
Δεν κατακρίνω τόσο αυτήν την κυβέρνηση για τη λαϊκίστικη προεκλογική της ρητορεία. Η εκλογή της, με τη μέθοδο της σχετικής πλειοψηφίας επί των ψηφισάντων, είναι και δείγμα της πολιτικής ανωριμότητας μιας μερίδας του ελληνικού λαού που εξακολουθεί να θαμπώνεται και μόνο με την υπόσχεση πως θα του μοιράσουν "καθρεφτάκια". Ωστόσο, οι ίδιοι άνθρωποι που δεν έχουν βγει να πουν έστω μια τυπική, για τα μάτια του κόσμου συγγνώμη για το "λεφτά υπάρχουν" ή για το "σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα" δε μπορούν να σώσουν τη χώρα. Και δεν το λέω διακατεχόμενος από μια ηθικιστική αντίληψη της πολιτικής, αλλά από μια αποτίμηση των πρακτικών τους από τη στιγμή που έκλεψαν την εξουσία. Κάθε, μα κάθε ημέρα παίρνουν κι από μια απόφαση που αποδεικνύει ότι τα γέρικα σκυλιά δε μπορούν να μάθουν νέα κόλπα. Πώς αλλιώς, άλλωστε, να εξηγήσω την απόφαση για την εργασιακή εφεδρεία, η οποία στην ουσία είναι πρόωρη συνταξιοδότηση; Πώς αλλιώς τα νέα μέτρα τού προϋπολογισμού του επόμενου έτους, τα οποία είναι στη συντριπτική τους πλειονότητα φοροεισπρακτικά κι ελάχιστα αφορούν την περικοπή αχρείαστων δαπανών; Μετά από όλα αυτά, εύχομαι να μη χρειαστεί να κάνω μια αποτίμηση των...τριών χρόνων της κυβέρνησης Παπανδρέου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου