Στην υποτίθεται πολιτισμένη Δύση μάς αρέσει να κοροϊδεύουμε τους ινδούς γιατί λατρεύουν τις αγελάδες σαν κάτι ιερό. Τουλάχιστον εκείνοι σέβονται και προστατεύουν ένα είδος του ζωικού βασιλείου, σε αντίθεση με εμάς που προσκυνούμε οτιδήποτε πλαστικό. Μη με παρεξηγείτε, δε σας κάνω προσηλυτισμό στον ινδουισμό, αλλά κριτική σε ένα σύστημα το οποίο τρέμει ακόμα και στην ιδέα να χάσουν έστω κι ένα ευρώ οι τράπεζές του...
Κατανοώ ότι αν καταρρεύσουν οι χρηματοπιστωτικοί όμιλοι, η κατάρρευση θα απλωθεί σύντομα και στα νοικοκυριά. Ωστόσο, θυμάμαι ότι πριν από τρία χρόνια, όταν η πτώχευση της "Λίμαν Μπράδερς" είχε πυροδοτήσει παγκόσμια κρίση, οι τότε κυβερνώντες υπόσχονταν πως θα μπουν φραγμοί στην ασυδοσία των τραπεζών, θα φορολογηθούν οι χρηματοπιστωτικές συναλλαγές και θα άνοιγε ο δρόμος για την περιβόητη παγκόσμια διακυβέρνηση, η οποία θα έβαζε κάποιους κανόνες στην άναρχη παγκοσμιοποίηση. Από τότε, όμως, δεν έγινε απολύτως τίποτα, πέρα από ευχολόγια. Κι έρχονται τώρα οι ίδιες τράπεζες, οι οποίες δάνειζαν ιδιώτες και κράτη ασύστολα και χωρίς κανένα προηγούμενο έλεγχο, να απαιτούν από τους λαούς και τις κυβερνήσεις τους να αναλάβουν το πλήρες κόστος γιατί, σε διαφορετική περίπτωση, θα τινάξουν τους πάντες στον αέρα. Κι όμως, οι τράπεζες δεν αποκαλούνται ούτε εκβιαστές, όπως θα χαρακτήριζαν την ελληνική κυβέρνηση εκείνοι οι οποίοι απορρίπτουν τα "πιστόλια" στα τραπέζια, ούτε τρομοκράτες παρότι είναι πρόθυμες να σκοτώσουν κι άμαχο πληθυσμό προκειμένου να μην απολέσουν κάτι από τα υπερκέρδη τους...
Με αυτά και με τα άλλα, φτάσαμε στο σημείο το ένα τρίτο των ελλήνων να ζει σήμερα με λιγότερα από τετρακόσια εβδομήντα ευρώ το μήνα και τα υπόλοιπα δύο τρίτα να φοβούνται πως θα φτάσουν σύντομα σε αυτό το σημείο. Κι αυτό γιατί είναι, πλέον, φανερό ότι η παγκόσμια κοινότητα, η οποία φέρθηκε με το "γάντι" στις τράπεζες με λεφτά των φορολογουμένων, ετοιμάζεται να μετατρέψει την Ελλάδα σε ένα διεθνές παράδειγμα προς αποφυγή, αδιαφορώντας για το κόστος που θα έχει αυτό σε ανθρώπινες ζωές κι όχι απλώς σε ισολογισμούς. Απορώ όμως: αν είναι να τιμωρηθούν και οι αθώοι, γιατί να μη γίνει το ίδιο και με τους μεγαλύτερους ενόχους; Ωστόσο, η παγκοσμιοποίηση έχει και γι' αυτό την απάντησή της: ένα περίεργο μείγμα σοσιαλισμού για λίγους και καπιταλισμού για τους πολλούς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου