Κάποιοι βιάζονται να γίνουν γερμανοτσολιάδες...

Τα αισθήματά μου απέναντι σε όσους λατρεύουν να είναι ραγιάδες εξαρτώνται από την ψυχική μου διάθεση της στιγμής: όταν είμαι πιο χαλαρός, απλώς γελώ. Οταν, όμως, είμαι "φορτωμένος" από τα υπόλοιπα βάρη της καθημερινότητας, εξοργίζομαι! Αυτό παθαίνω και με όλους εκείνους που αδημονούν να γίνουμε κι επισήμως...ομοσπονδιακό κρατίδιο της Γερμανίας γιατί μόνο με αυτόν τον τρόπο, όπως ισχυρίζονται τυφλωμένοι από την εθελοδουλία τους, θα μπορέσει η Ελλάδα να ορθοποδήσει. Λυπάμαι, αλλά όσο γελοία μου ακούγεται η αντίληψη πως στο γενετικό υλικό των ελλήνων βρίσκεται το μεγαλείο τόσο αστεία είναι και η θεωρία πως οι έλληνες δε μπορούν να είναι τίποτα άλλο από τεμπέλικα λαμόγια, τα οποία δεν ξέρουν παρά να κοιτούν την πάρτη τους, γι' αυτό και δε μπορούν να οικοδομήσουν ένα αξιόπιστο κράτος. Οι λαοί, όμως, είναι όπως τα παιδιά: όπως τους μάθεις θα συμπεριφέρονται...

Αυτό χρειάζεται τώρα η χώρα, δηλαδή αλλαγή νοοτροπίας, που έτσι κι αλλιώς επέρχεται με βίαιο τρόπο, κι όχι κάποιους ξένους δήθεν σωτήρες, οι οποίοι το τελευταίο για το οποίο νοιάζονται είναι η ευημερία τού ελληνικού λαού. Αυτοί καλά κάνουν από την πλευρά τους να πιέζουν καταστάσεις ώστε η χώρα να τους πουληθεί "κοψοχρονιά". Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί εμείς θα πρέπει να ανοίγουμε σαμπάνιες ακόμα και στο ενδεχόμενο μιας τέτοιας εξέλιξης...

Προφανώς και η αλλαγή νοοτροπίας δεν προκύπτει από τη μια στιγμή στην άλλη. Ούτως ή άλλως, όμως, εδώ που φτάσαμε μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν παρά μόνο στη λαϊκιστική φαντασία του Αντ. Σαμαρά. Ας εκμεταλλευτούμε, επομένως, τη σημερινή δυστυχία μας για να οικοδομήσουμε τη μελλοντική μας ευτυχία, η οποία θα πρέπει να στηρίζεται σε αποφάσεις που λαμβάνονται από όσους κατοικούν αυτήν τη χώρα, ανεξαρτήτως αν διαθέτουν την ελληνική υπηκοότητα ή όχι, κι όχι από αλλοδαπούς κυβερνήτες που θα επισκέπτονται κάθε τόσο την Ελλάδα για να διαπιστώνουν αν οι επενδύσεις τους "πιάνουν τόπο"...

Για να μην παρεξηγηθώ: δεν είμαι εναντίον των ξένων επενδύσεων στη χώρα, ούτε ακόμα στην παροχή τεχνικής βοήθειας για την επίλυση προβλημάτων όπως η φοροδιαφυγή. Αυτά είναι καλοδεχούμενα, ωστόσο το σημαντικότερο είναι να υπάρξει η πολιτική βούληση για την προώθηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων κι αυτή είναι "είδος" υπό εξαφάνιση μεταξύ του υπάρχοντος πολιτικού προσωπικού. Γι' αυτό και δεν περιμένω η Ελλάδα να σωθεί από τα "ρετιρέ" της, αλλά από τα "υπόγειά" της. Η αλληλεγγύη που θα προκύψει, θέλοντας και μη, μεταξύ των πληττόμενων από την κρίση είναι μια καλή αρχή για να χτίσουμε μια πολιτεία που δεν θα βασίζεται στο ρουσφέτι κι άλλα οθωμανικά κατάλοιπα ούτε στην ξενομανία, αλλά στις δικές μας δυνάμεις. Κι αυτές υπάρχουν όσο κι αν κάποιοι βιάζονται να γίνουν γερμανοτσολιάδες...