Μακριά από εμένα οι χρυσαυγίτικοι ή καρατζαφέρειοι εθνικισμοί, αλλά αν αυτή η πατρίδα έχει να καμαρώνει μέσα στο πέρασμα των αιώνων για κάποια πράγματα, ακόμα περισσότερο κι από τη δημοκρατία ή τη φιλοσοφία, είναι για τα μεγάλα "όχι" που είπε όταν τα μικρά "ναι" ήταν η πιο "συνετή" λύση. Σκεφτείτε πόσο εύκολο θα ήταν για το Λεωνίδα να έλεγε στον Ξέρξη, αντί για "μολών λαβέ", ένα σκέτο "λαβέ" ή, ημέρες που είναι, αν η απάντηση που λάμβανε ο Ντούτσε πριν από εβδομήντα ένα χρόνια δεν ήταν ένα παλλαϊκό "όχι", αλλά ένα εξευτελιστικό..."μάθε μας ιταλικά τώρα"! Έτσι θα έπρατταν οι "σώφρονες" για το καλό της πατρίδας φυσικά κι όχι γιατί δε χρειάστηκε να παλέψουν για τίποτα στη ζωή τους. Γιατί ακριβώς αυτό είναι το πρόβλημα της χώρας τη δεδομένη στιγμή: διοικείται, τρόπον τινά, από έναν άνθρωπο που η εξουσία τού παραδόθηκε τόσο φυσιολογικά όσο ένα συμβολαιογραφικό γραφείο στο βλαστάρι ενός συμβολαιογράφου. Πώς περιμένετε, επομένως, από το ρεζίλη των Παπανδρέου να ορθώσει το ανάστημά του στην Ανγκ. Μέρκελ ή στο Ν. Σαρκοζί, αφού κι αυτό το κληρονόμησε και δεν το κέρδισε;...
Βρισκόμαστε σε ένα πολύ επικίνδυνο σταυροδρόμι κι αυτό γιατί μας ετοιμάζουν ένα "κούρεμα" χρέους από το οποίο θα βγουν χαμένες μόνο οι ελληνικές τράπεζες και, κυρίως, τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία. Λες και οι γαλλικές ή γερμανικές τράπεζες ήταν αθώες του αίματος τον καιρό που χρηματοδοτούσαν αφειδώς μια χώρα όχι για να παράγει αλλά για να καταναλώνει τα γαλλικά και γερμανικά προϊόντα. Και είναι τουλάχιστον ντροπή να μας παραδίδουν μαθήματα ηθικής εκείνοι που την ώρα που ο ελληνικός λαός υφίσταται μια πρωτοφανή για χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης επίθεση στα εισοδήματά του, λειτουργούν ως πλασιέ οπλικών συστημάτων και φρεγατών...
Βρίσκουν, όμως, και τα κάνουν μια εθελόδουλη ελληνική κυβέρνηση, η οποία ξεδιάντροπα επιχειρηματολογεί στο εσωτερικό υπέρ της αδυναμίας της να διαπραγματευτεί με τους δανειστές της. Κι αυτό παρότι έχει περισσότερα "όπλα" στη διάθεσή της από ό,τι ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες ή οι έλληνες φαντάροι στην Πίνδο: οι γερμανοί και οι γάλλοι μπορούν να μας εξαναγκάσουν να επιστρέψουμε στη δραχμή, μόνο που αυτή η "βόμβα" δεν θα σκάσει μόνο στα δικά μας χέρια, αλλά και στα δικά τους. Ναι μεν το βιοτικό επίπεδο των ελλήνων θα υποστεί μια τρομερή καθίζηση, αλλά ούτε η Γερμανία, ούτε η Γαλλία θα είναι αυτές που ξέρουμε σήμερα. Και για να ανοίξω την εικόνα, σε αυτήν την παγκοσμιοποιημένη οικονομία ούτε η Κίνα θα μπορεί να αναπτύσσεται εσαεί όταν δεν θα υπάρχουν εύρωστες αγορές για να διαθέτει τα προϊόντα της...
Πού θέλω να καταλήξω; Στο ότι η φτωχοποίηση της Ελλάδας και η επιβολή άγριας λιτότητας στους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς είναι τόσο διορατική τακτική όσο κι εκείνη του καπετάνιου του Τιτανικού! Γιατί αν κάτι μας έχει διδάξει η ιστορία είναι πως καμιά μα καμιά αυτοκρατορία ή υπερδύναμη δεν άντεξε για πάντα. Και τις περισσότερες φορές τουλάχιστον κατάρρευσε ακριβώς τη στιγμή που πίστεψε στα σοβαρά ότι δεν πρόκειται να καταρρεύσει ποτέ.Πριν, επομένως, η Γερμανία και η Γαλλία αποφασίσουν να θυσιάσουν ένα λαό για να γλιτώσουν τους δικούς τους, θα πρέπει να διαβάσουν τους αρχαίους τραγικούς του. Τότε ίσως κατανοήσουν ότι για κάθε Ιφιγένεια που θυσιάζεται, για κάθε Τροία που κατακτάται, υπάρχει κι ένας Αγαμέμνονας που στο τέλος δε γλιτώνει από το "μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβης"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου