Λήστευαν, βίαζαν και με τα κλοπιμαία έκαναν πολυτελή ζωή, την οποία δεν κρατούσαν κρυφή. Δεν αναφέρομαι "φυσικά" στην κυβέρνηση, στην τρόικα, στα κομματόσκυλα, στους τριακόσιους επιχειρηματίες και στο μιντιακό σύστημα που τους στηρίζει, αλλά στους ληστές με τα καλάσνικοφ, οι οποίοι είναι "βεβαίως" τα μόνα ανθρωπόμορφα κτήνη που κυκλοφορούν στη χώρα. Γιατί όλοι οι υπόλοιποι που κυκλοφορούμε ελεύθεροι στους δρόμους είμαστε άγγελοι που από κάποιο λάθο πέσαμε στη Γη και γι' αυτό δικαιούμαστε να θεωρούμε ζώα όλους όσοι δεν έχουν την ίδια φάτσα με εμάς...
"Μα, είσαι σοβαρός; Υπερασπίζεσαι εγκληματίες, οι οποίοι μάλιστα είναι κι αλβανοί;", μπορεί να αναρωτηθείτε όσοι ανάμεσά σας κυκλοφορείτε με λυμένο το ζωνάρι. Οχι, είναι πολύ βολικό, ωστόσο, να ρίχνουμε το ανάθεμα σε πέντε ληστές ξένης καταγωγής, λησμονώντας πως αυτοί δεν ξύπνησαν μια ημέρα κι αποφάσισαν να στραφούν στο έγκλημα, αλλά μεγάλωσαν σε οικογένειες και, κυρίως, σε μια κοινωνία η οποία είχε θεοποιήσει το γρήγορο κέρδος και τα υλικά αγαθά τα οποία μπορείς να αποκτάς εν αφθονία αν το "φυσάς" το παραδάκι. Κι αυτή η κοινωνία δεν ήταν η αλβανική, αλλά η ελληνική...
Δε χωρά συζήτηση πως ο τρόπος που διάλεξαν οι πέντε ληστές να ζήσουν το "ελληνικό όνειρο" ήταν ακραίος. Προφανώς και δεν ήταν όλοι όσοι υπέκυψαν στις "Σειρήνες" του καταναλωτισμού άνθρωποι οι οποίοι θα έμπαιναν σε ξένα σπίτια με καλάσνικοφ και θα βίαζαν τις ιδιοκτήτριές τους. Μόνο που αν μελετήσουμε τις ψυχές μας με περισσότερη αυτοκριτική διάθεση, θα διαπιστώσουμε ότι κι εκεί κρύβονται "σκελετοί" που αν μια ημέρα αναδυθούν στην επιφάνεια θα τρομάξουμε πρώτοι από όλους εμείς οι ίδιοι. Γι' αυτό, άλλωστε, δεν εξεγειρόμαστε ακόμα κι όταν η αδικία χτυπά την πόρτα μας, ακόμα κι όταν μας βασανίζουν: γιατί μια ημέρα ελπίζουμε πως θα είμαστε εμείς στην θέση των βασανιστών και οι άλλοι θα είναι οι βασανιζόμενοι...
Σε αυτό το πλαίσιο κινούνται κι ορισμένοι εργαζόμενοι στους δήμους, οι οποίοι έχουν καταλάβει τους ΧΥΤΑ, αλλά εξακολουθούν να αμείβονται γιατί η κατάληψη δεν είναι απεργία! Κανένας από όλους εκείνους που αμείβονταν όλα τα προηγούμενα χρόνια πλουσιοπάροχα για να "καθαρίζουν" τις πόλεις από την άνεση των γραφείων τους, αλλά παρόλα αυτά έπαιρναν το επίδομα βαρέων και ανθυγιεινών δεν θα το παραδεχθεί δημοσίως, ωστόσο ενδομύχως αυτό σκέφτεται: "Τώρα που μπορώ να βασανίσω για να διατηρήσω τα κεκτημένα μου, θα βασανίσω. Κι ας επιστρέψει η ελονοσία στη χώρα λόγω των λόφων των σκουπιδιών"! Από όσο γνωρίζω, όμως, οι πραγματικοί αγωνιστές είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν ακόμα και τη ζωή τους για το δίκιο τους. Κάποιοι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ δε μπορούν να θυσιάσουν ούτε ένα μεροκάματο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου