Κλάψε για εμάς Αργεντινή!

Κάθε σύστημα έχει τις ρωγμές του κι από αυτόν τον κανόνα δεν θα μπορούσε να γλιτώσει ούτε η παγκοσμιοποίηση. Μια από τις κερκόπορτές της, για παράδειγμα, λέγεται "πληροφόρηση". Όσο κι αν επιδιώκουν ορισμένοι να μας την παρέχουν σε υπερβολικό βαθμό, ώστε στο τέλος να μένουμε ανενημέρωτοι στην ουσία, πάντα υπάρχουν χαραμάδες για ειδήσεις που αν το μπορούσαν θα τις είχανφιμώσει εδώ και καιρό όσοι συνεδριάζουν αύριο στις Βρυξέλλες. Όπως αυτή, ας πούμε, για τον εκλογικό θρίαμβο της Κριστίνας Φερνάντεζ στην Αργεντινή, την οποία οι τεχνοκράτες του νεοφιλελευθερισμούθα ήθελαν να έχουν εξαλείψει από το χάρτη, όμως αυτή αντιστέκεται με γοργούς ρυθμούς ανάπτυξης και, φυσικά, χωρίς ούτε τη δική τους "βοήθεια" ούτε των "φιλεύσπλαχνων" αγορών. Πώς τα κατάφερε; Είναι απλό, έκανε τα ακριβώς αντίθετα από όσα επιβάλλει στην Ελλάδα η τρόικα: προστάτευσε την παραγωγή της επιβάλλοντας περιορισμούς στις εισαγωγές, δεκαπλασίασε τον κατώτατο μισθό, δημιούργησε θέσεις εργασίας, αύξησε τις δημόσιες δαπάνες (όχι, βεβαίως, για τη μισθοδοσία ανίκανων δημοσίων υπαλλήλων) μέσω επιδοτήσεων σε αναπτυξιακούς κλάδους όπως αυτός της ενέργειας, ενώ κρατά το νόμισμά της υποτιμημένο ώστε να διευκολύνονται οι εξαγωγές τηςκι αύξησε τα κοινωνικά επιδόματα και τις συντάξεις. Ολα αυτά σημαίνουν, βεβαίως, κι αύξηση του πληθωρισμού, αλλά το "χαλινάρι" πρέπει να μπαίνει μόνο όταν ο πλούτος μιας χώρας έχει πρώτα κατανεμηθεί δικαίως. Αλλωστε, η Αργεντινή αυτήν τη στιγμή κινδυνεύει περισσότερο από το ότι είναι μια σοσιαλιστική όαση μέσα σε μια παγκόσμια νεοφιλελεύθερη έρημο. Κι αν μου πείτε πως όλα αυτά δε μπορούν να γίνουν στην Ελλάδα γιατί ανήκει σε μια ζώνη ελεύθερης αγοράς, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση, και μοιράζεται ένα νόμισμα με άλλες δεκαέξι χώρες, θα σας πω "μπράβο" γιατί εντοπίσατε ακριβώς το πρόβλημα! Κι αυτό γιατί όσοι κινδυνολογούν για την επιστροφή στη δραχμή δε μπορούν με τίποτα να μας πείσουν πως μέσα στην επόμενη δεκαετία οι έλληνες με το ευρώ θα έχουμε τραπεζικές καταθέσεις, μισθούς και συντάξεις. Αντιθέτως, μια πολιτική τόνωσης της εγχώριας παραγωγής θα αποδειχθεί μακροπρόθεσμα πολύ πιο ωφέλιμη από την ξένη επιτροπεία και το ξεπούλημα των "ασημικών" τής χώρας. Ετσι κι αλλιώς, βραχυπρόθεσμα ο πόνος είναι πλέον αναπόφευκτος...