Η Χρυσή Αυγή κυβερνά ήδη αυτόν τον τόπο...

Αυτός που κυβερνά μια χώρα δεν είναι απαραιτήτως εκείνος που διαθέτει την κυβερνητική πλειοψηφία, αλλά αυτός που καθορίζει τη δημόσια ατζέντα. Γι' αυτό και στην Ελλάδα σήμερα η κυβέρνηση δεν είναι στην ουσία οι Αντ. Σαχλαμαράς, Β. Βενιζέλος και Φ. Κουρέλης, αλλά η Ανγ. Μέρκελ και η...Χρυσή Αυγή. Στο οικονομικό πεδίο η πολιτική καθορίζεται κατά το δοκούν από το Βερολίνο, το οποίο σέρνει στο βυθό και τους υπόλοιπους ευρωπαίους κι όχι μόνο. Στο κοινωνικό πεδίο, πάλι, η πολιτική που ακολουθείται, διαθέτει τη σφραγίδα τής νεοναζιστικής ακροδεξιάς, το πρόγραμμα της οποίας ακολουθεί και η τρόικα εσωτερικού, με στόχο να παρατείνει όσο μπορεί την παραμονή της στην εξουσία...
Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς για να το αποδείξει; Από τη μηδενική ανοχή σε οποιαδήποτε λαϊκή πρωτοβουλία δεν πηγάζει από το κατεστημένο, η οποία φέρνει την εγκαθίδρυση ενός αστυνομικού κράτους με πρόσχημα το νόμο και την τάξη; Από το ανελέητο κυνήγι σε μειονότητες, με βάση την ιδεολογική ή φυλετική διαφοροποίησή τους από την πλειονότητα; Ή ακόμα κι από την κατάργηση ενός από τους λίγους νόμους τής κυβέρνησης Παπανδρέου για τον οποίο θα έπρεπε να χαιρόμαστε, δηλαδή του νόμου Ραγκούση για την ιθαγένεια; Με την θεώρησή του ως αντισυνταγματικό από το Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο κατά τα άλλα είχε βρει όλα τα μνημόνια συνταγματικότατα, η Ελλάδα επιστρέφει σε ένα μεσαιωνικό καθεστώς από το οποίο αποκλείονται όσοι έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει εδώ, αλλά είχαν την...ατυχία οι γονείς τους να έρθουν από κάπου αλλού.
Είναι λογικό όταν έρχεται ο οικονομικός ολοκληρωτισμός να τον ακολουθεί ο κοινωνικός. Η ιστορία βρίθει τέτοιων παραδειγμάτων γι' αυτό είναι τόσο μα τόσο απαραίτητη η αλλαγή πορείας, όχι σήμερα ούτε αύριο, αλλά χθες. Ακόμα και οι θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού οφείλουν να κατανοήσουν ότι όσο πιο απηνείς διώκτες των λαϊκών στρωμάτων γίνονται τόσο περισσότερο τα σπρώχνουν προς το φασισμό, με πιθανή συνέπεια στο τέλος να μην κερδίσει μεν η Αριστερά, αλλά να έχει ηττηθεί και η αστική δημοκρατία τους. Πολύ φοβάμαι, ωστόσο, πως οι ελίτ θα προτιμήσουν να πιουν το κώνειο με το οποίο ποτίζουν σήμερα το λαό παρά να τον δουν ελεύθερο να επιλέγει μόνος του πώς θέλει να ζήσει...