Η Χρυσή Αυγή είναι μια φασιστική, νεοναζιστική συμμορία, τα περισσότερα μέλη τής οποίας θα έπρεπε να σαπίζουν σήμερα στη φυλακή για αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου αντί να προπαγανδίζουν το μίσος για οτιδήποτε διαφορετικό από την κάθε γειτονιά μέχρι και τη Βουλή. Από την άλλη, όμως, είναι κι ο μόνος κομματικός σχηματισμός ο οποίος δείχνει να αντιλαμβάνεται ότι οι πολιτικές μάχες τού μέλλοντος δεν θα κριθούν στα καφέ τής διανόησης, αλλά στο στίβο τής καθημερινότητας. Η Χρυσή Αυγή δεν κάνει τίποτα άλλο από το να καλύπτει το χώρο που έχουν αφήσει κενό τόσο τα σαπισμένα κόμματα του πάλαι ποτέ δικομματισμού και τα "εξαπτέρυγά" τους όσο, κι αυτό είναι το τραγικότερο, η Αριστερά. Οι γονείς, για παράδειγμα, δεν θα πήγαιναν τα παιδιά τους να διδαχθούν τη μισαλλοδοξία από τα πρώτα τους βήματα στα κέντρα κατήχησης της ακροδεξιάς, αν τα αριστερά κόμματα δεν περιορίζονταν στην καταγγελία για το στρεβλό εκπαιδευτικό σύστημα κι έστηναν σχολεία στα οποία οι μελλοντικοί πολίτες θα διδάσκονταν πόσο σωτήριο θα είναι για τους ίδιους αν γίνουν...πολίτες.
Η Αριστερά καλώς κάνει και καταγγέλλει κάθε προσπάθεια της Χρυσής Αυγής να εκμεταλλευτεί με τον πιο χυδαίο τρόπο την απουσία τού κράτους και την απελπισία τού μέσου λούμπεν προλετάριου. Αυτό, όμως, κάθε άλλο παρά αρκεί σε ένα τόσο ρευστό πολιτικό σκηνικό που κάθε νέα ημέρα έρχεται να ανατρέψει την προηγούμενη. Τα ιδρυτικά συνέδρια και οι συζητήσεις περί του μετασχηματισμού τής ελληνικής κοινωνίας σαφώς και είναι χρήσιμες. Μόνο που αν δεν πας πόρτα πόρτα στις συνοικίες τής μιζέριας για να ταΐσεις και, κυρίως, να αφυπνίσεις τους σύγχρονους "Αθλιους" δεν θα δεις ποτέ να πραγματοποιείται το όνειρό σου για μια καλύτερη κοινωνία. Αντιθέτως, θα παρακολουθείς από την εξορία ή κι από το ικρίωμα το φασισμό να παρευλάνει θριαμβευτής και να παιανίζει σκοταδιστικούς θούριους...
Η Αριστερά καλώς κάνει και καταγγέλλει κάθε προσπάθεια της Χρυσής Αυγής να εκμεταλλευτεί με τον πιο χυδαίο τρόπο την απουσία τού κράτους και την απελπισία τού μέσου λούμπεν προλετάριου. Αυτό, όμως, κάθε άλλο παρά αρκεί σε ένα τόσο ρευστό πολιτικό σκηνικό που κάθε νέα ημέρα έρχεται να ανατρέψει την προηγούμενη. Τα ιδρυτικά συνέδρια και οι συζητήσεις περί του μετασχηματισμού τής ελληνικής κοινωνίας σαφώς και είναι χρήσιμες. Μόνο που αν δεν πας πόρτα πόρτα στις συνοικίες τής μιζέριας για να ταΐσεις και, κυρίως, να αφυπνίσεις τους σύγχρονους "Αθλιους" δεν θα δεις ποτέ να πραγματοποιείται το όνειρό σου για μια καλύτερη κοινωνία. Αντιθέτως, θα παρακολουθείς από την εξορία ή κι από το ικρίωμα το φασισμό να παρευλάνει θριαμβευτής και να παιανίζει σκοταδιστικούς θούριους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου