Νεοφιλελεύθερα σκουπίδια!

Οι νεοφιλελεύθεροι διακατέχονται από μια sui generis αίσθηση δικαιοσύνης. Για παράδειγμα, είναι νομιμότατο και ηθικότατο να "χαστουκίζουν" λίγοι τους πολλούς, φτωχοποιώντας τους, αλλά όταν οι πολλοί αποφασίσουν να μην παραστήσουν τον Jesus Christ Superstar ή τον Γκάντι και να ανταποδώσουν τα χτυπήματα, αυτό δεν λέγεται νόμιμη άμυνα αλλά παρανομία. Χαρακτηριστικότατο δείγμα νεοφιλελεύθερου αποτελεί ο Θ. Τζήμερος, τον οποίο βλέπουμε να φιλοξενείται στα κυρίαρχα μίντια πολύ περισσότερο από εκπροσώπους αριστερών εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων, μολονότι η εκλογική του επιρροή κυμαίνεται σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα. Για τον "πολύ" κ. Τζήμερο οι επενδυτές δεν έρχονται στην Ελλάδα γιατί οι εξαθλιωμένοι εργαζόμενοι προβαίνουν σε δυναμικές κινητοποιήσεις και το πρόβλημα δεν είναι η μείωση του κατώτατου μισθού, αλλά τα λουκέτα στην αγορά και το κλείσιμο επιχειρήσεων.
Ο Θ. Τζήμερος, όμως, κι ο κάθε Τζήμερος "λησμονούν" να απαντούν σε ορισμένα καίρια ερωτήματα, για να ξέρουμε πού βρισκόμαστε. Υπάρχει σήμερα πλούτος στη χώρα ή είναι όλοι οι κάτοικοί της φτωχοί; H πλειονότητα των επιχειρηματιών που φαλίρισαν τις επιχειρήσεις τους και οι οποίοι στο παρελθόν μάς παρουσιάζονταν ως πρότυπα σε σύγκριση με τον αναποτελεσματικό δημόσιο τομέα μένουν τώρα σε τρώγλες ή μήπως συνεχίζουν τον πολυτελή τους βίο, με τη διαφορά ότι έχουν αφήσει στους πέντε δρόμους τους πρώην εργαζόμενούς τους την ίδια ώρα που εμφανίζονται ασυνεπείς στις φορολογικές και λοιπές υποχρεώσεις τους απέναντι στο Δημόσιο; Επίσης, αναρωτιέμαι: η Ελλάδα είναι τόσο "στεγνή" από φυσικούς πόρους ώστε θα πρέπει να εξαρτάται από τον κάθε "λεφτά" επενδυτή για να ορθοποδήσει; Δεν διαθέτει δυνατότητες για πρωτογενή, δευτερογενή και τριτογενή παραγωγή και η νεολαία της είναι ένα κράμα ηλιθίων δίχως ταλέντο και μόρφωση για να γυρίσουν τον τροχό;..

Ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι τίποτα άλλο από την αποθέωση του ατομικισμού, του καταναλωτισμού, της δολοφονίας τής ταξικής συνείδησης και του γενικότερου υπνωτισμού των κατώτερων οικονομικώς στρωμάτων προκειμένου να μην θέτουν το σπουδαιότερο των ζητημάτων, αυτό δηλαδή της άνισης κατανομής τού παραγόμενου πλούτου. Πού κοιμάται η δικαιοσύνη όταν οι Βαρδινογιάννηδες, για παράδειγμα, βγάζουν μέσα σε ένα κλάσμα τού δευτερολέπτου όσα χρήματα ένας μέσος εργαζόμενος θα βγάλει σε ένα χρόνο; Τί είναι αυτό που κάνει τους Βαρδινογιάννηδες και τους κάθε Βαρδινογιάννηδες του κόσμου τούτου τόσο ξεχωριστούς; Είναι άνθρωποι με υπερφυσικές ικανότητες, οι εκλεκτοί τού θεού, είναι πιο έξυπνοι ή δουλεύουν περισσότερο από το μέσο εργαζόμενο, ο οποίος τρέχει μέρα νύχτα για να ζήσει την οικογένειά του; Τίποτα από όλα αυτά. Αυτό που κάνει τους περισσότερους κεφαλαιοκράτες να ξεχωρίζουν από τους "κοινούς θνητούς" είναι η ακόρεστη δίψα τους για χρήμα, για όλο και περισσότερο χρήμα με κάθε τρόπο και με κάθε θυσία."Το να γίνεις πλούσιος είναι το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο, αν αυτός είναι ο μοναδικός σου στόχος στη ζωή", αναφέρεται στον "Πολίτη Κέιν" του Ορσον Ουέλς και είναι ευστοχότατο...
Δεν θεωρώ πως όλοι οι άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη θα πρέπει να παίρνουν τα ίδια λεφτά. Αλίμονο αν δεν επιβραβεύαμε τους πιο ευφυείς, τους πιο αθλητικούς, τους πιο καινοτόμους ή τους πιο εργατικούς. Ωστόσο, τίποτα μα τίποτα δε μπορεί να δικαιολογήσει το γεγονός ότι σε οποιαδήποτε κοινωνία την ίδια ώρα που κάποιος ξοδεύει ακόμα και χιλιάδες ευρώ για ένα γεύμα κάποιος άλλος δεν έχει χρήματα για να αγοράσει ούτε ένα κουλούρι. Μπορεί ο Μαρξ να μην έδωσε τις καλύτερες απαντήσεις για τους λαούς, ωστόσο απέχει έτη φωτός από το νεοφιλελευθερισμό γιατί έστω έθεσε τα καλύτερα ερωτήματα...