Αν το τέλος τού εμφυλίου βρει τον Τσίπρα "νεκρό", ποιός αλήθεια θα έχει κερδίσει Παναγιώτη;...

Συνήθως σε έναν πόλεμο, πόσω μάλλον όταν αυτός είναι εμφύλιος, κερδίζουν όσοι δεν συμμετέχουν σε αυτόν, εκείνοι που αφήνουν δηλαδή τους άλλους να αλληλοφαγωθούν και ύστερα καρπώνονται τα οφέλη τής αλληλοεξουδετέρωσης των αντιπάλων τους. Με αυτό ως βάση είναι φανερό ποιοί ωφελούνται από τη σύγκρουση ΣΥΡΙΖΑ-Λαϊκής Διάσπασης: εκείνοι που θα έπρεπε σήμερα να απολογούνται σε ειδικά δικαστήρια για τα εγκλήματα μιας σαραντακονταετίας αυτοπαρουσιάζονται ως εγγυητές σταθερότητας και η ελπίδα τού λαού. Ο ιστορικός τού μέλλοντος, και δη της Αριστεράς, θα έχει πολλή δουλειά όταν κληθεί να εξηγήσει τί συνέβη στην Ελλάδα την τελευταία πενταετία.

Δεν νομίζω, πάντως, πως θα χαριστεί στους δραχμιστές που διέσπασαν την Αριστερά γιατί αδυνατούσαν να αντιληφθούν ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν πρόδωσε το λαϊκό κίνημα αλλά το κράτησε ζωντανό για να μπορέσει να δώσει και νέες μάχες. Κι ακόμα περισσότερο, θα δυσκολευτεί να κατανοήσει το μίσος με το οποίο κάποιοι επιτίθενται στον πρωθυπουργό, ειδικώς ορισμένοι για τους οποίους ο ίδιος έδωσε μάχη για να συμπεριληφθούν στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ όταν όσοι τους έχουν "ερωτευτεί" τώρα τελευταία τους αποκαλούσαν εθνικιστές ή πρασινοφρουρούς. Ετσι δεν είναι, για παράδειγμα, Ραχήλ Μακρή και Νίκο Φωτόπουλε;...

Δεν τρέφω αυταπάτες. Σε αυτές τις 20 με 25 ημέρες που μεσολαβούν μέχρι τις εκλογές η Αριστερά θα φάει τα σαρκία της σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση. Δυστυχώς, κι όπως προέβλεπαν αρκετοί, η ωρίμανσή της θα είναι βίαιη και τραυματική. Ηταν και είναι, ωστόσο, αναπόφευκτο να γίνει όταν στο ίδιο κόμμα συστεγάζονταν άνθρωποι με πολύ διαφορετικές μεταξύ τους αναλύσεις για την πραγματικότητα που τους περιβάλλει ανελέητη όταν εκείνοι αμπελοφιλοσοφούν. Η επόμενη ημέρα τής κάλπης, όμως, οφείλει να είναι μια εντελώς διαφορετική περίπτωση, είτε ο ΣΥΡΙΖΑ κατακτήσει την αυτοδυναμία είτε, πολύ περισσότερο, αν δεν τα καταφέρει...

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης μπορεί να διαφωνεί όσο θέλει με το τρίτο μνημόνιο, όλοι οι Αριστεροί διαφωνούμε αλλωστε. Δεν πρέπει, ωστόσο, να εξαναγκάσει τον Αλέξη Τσίπρα να σχηματίσει κυβέρνηση με το μπομπολικό κομματίδιο, με τον γραφικό Β. Λεβέντη ή, αλίμονο, με την κουτσαβάκικη μεϊμαρακική δεξιά. Δεν καταλαβαίνω με ποιά επιχειρήματα θα μπορέσει η Λαϊκή Διάσπαση να αρνηθεί να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στο παράλληλο του μνημονίου πρόγραμμα που θα παρουσιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ και το οποίο αποτελεί διαχρονικό πρόταγμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Το "όχι σε όλα", το οποίο παραπέμπει πιο πολύ σε αντιλήψεις ΚΚΕ, δεν θα βοηθήσει να μπει ένα τέλος στη διαπλοκή και να οικοδομηθούν πολιτικές προς όφελος των μικρομεσαίων...

Το ξαναγράφω προς εμπέδωση: ο Αλέξης Τσίπρας μετά από τις εκλογές θα κληθεί να υλοποιήσει ένα θαύμα, να συνδυάσει δηλαδή την έξωθεν επιβαλλόμενη άγρια λιτότητα των μνημονίων, η οποία υπέχει θέση οικονομικού Συντάγματος, με μέτρα κοινωνικής δικαιοσύνης υπέρ τού λαού και σε βάρος τής ελίτ. Αν κάποιος από το σημερινό πολιτικό προσωπικό είναι σε θέση να φέρει σε πέρας αυτό το εγχείρημα αυτός είναι ο πρωθυπουργός. Αυτό είναι, άλλωστε, και το "πυρηνικό όπλο" με το οποίο ζητά ξανά την ψήφο τού εκλογικού σώματος. Ακριβώς, όμως, επειδή η απόπειρα είναι πολύ δύσκολο να πετύχει θα χρειαστεί τη συμπαράσταση ανθρώπων με εγνωσμένη πολιτική εντιμότητα και με ιδέες που αν απομονωθούν οι ακραίες εκφάνσεις τους είναι δυνατό να δώσουν λύσεις...

Για να σπάσει το απόστημα της φαυλοκρατίας δεν περισσεύουν ούτε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ούτε η Ζωή Κωνσταντοπούλου ούτε ο Γιάνης Βαρουφάκης. Γιατί, επομένως, να μην υπάρχουν ρόλοι και γι' αυτούς στη νέα κυβέρνηση της Αριστεράς, με διατυπωμένες, έστω, τις ενστάσεις τους (τις οποίες, άλλωστε, συμμερίζεται κι ο Αλέξης Τσίπρας) για το μνημόνιο; Ας πολεμήσει, λοιπόν, τώρα η Λαϊκή Διάσπαση για ένα όσο το δυνατό καλύτερο εκλογικό αποτέλεσμα για την ίδια. Αν, ωστόσο, ο λαός δεν της επιφυλάξει ποσοστό που να δικαιολογεί την θεμελιώδη θέση της πως αυτή εκπροσωπεί γνησίως το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, τότε την επόμενη ημέρα των εκλογών είναι χρέος της να προσφέρει χείρα βοηθείας, αν όχι να επιστρέψει, στο ΣΥΡΙΖΑ κι όλοι μαζί να αποδείξουμε ότι αν υπάρχει μια παράταξη που μπορεί να κάνει τα όνειρα πραγματικότητα αυτή είναι η Αριστερά...