Η οργή για Τσίπρα μεγαλύτερη από το φόβο για Μητσοτάκη...

Πώς να αδικήσεις τους κυβερνητικούς όταν μιλούν για τη διαχρονική αναξιοπιστία των δημοσκοπήσεων; Πρέπει να γυρίσουμε πολλά χρόνια πίσω για να βρούμε κάποιες που "έπιασαν" τον νικητή των εκλογών και τη διαφορά του από τον δεύτερο. Κι αυτό δεν συμβαίνει μόνο γιατί οι δημοσκόποι είναι ενεργούμενα πολιτικών κι επιχειρηματικών συμφερόντων, αλλά και γιατί οι ερωτώμενοι- αν υποθέσουμε πως συνιστούν αξιόπιστο δείγμα- είτε παραπλανούν με τις απαντήσεις τους είτε πράγματι δεν γνωρίζουν τι θα ψηφίσουν...

Δεν είναι, όμως, όλα τόσο αισιόδοξα για τους κυβερνώντες όσο θέλουν να τα παρουσιάζουν προκειμένου να σώσουν την παρτίδα. Πέρα από τους ειδήμονες και "ειδήμονες" υπάρχει και η αίσθηση της κοινής γνώμης που λαμβάνει ο οποιοσδήποτε ανάμεσά μας δεν ζει σε απρόσβλητους από την πλέμπα πύργους, αλλά κυκλοφορεί στους δρόμους. Κι αυτή είναι μελαγχολική για τον Αλ. Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ, αφού η οργή σε βάρος τους είναι μεγαλύτερος από το φόβο εναντίον τού Κ. Μητσοτάκη...

Στις ευρωεκλογές, αν υποθέσουμε πως δεν θα διεξαχθούν μαζί με τις βουλευτικές, η μάχη θα περιστραφεί επομένως ανάμεσα στα δύο παραπάνω συναισθήματα. Κι ο βαθμός στον οποίο θα κυριαρχήσει το ένα πάνω στο άλλο θα κρίνει και τον πραγματικό νικητή των εκλογών. Σε όλα αυτά θα πρέπει να υπολογίσουμε, επίσης, ότι έχουμε σχεδόν τέσσερα χρόνια να ψηφίσουμε για οτιδήποτε, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τα συναισθήματα που κρύβουμε μέσα μας και τα οποία δεν έχουμε εκφράσει από το καυτό και πολιτικώς καλοκαίρι τού 2015...