Αλίμονο όμως, ο Στ. Χίος δεν είναι κυρίως περίπτωση τήρησης της έννομης τάξης. Θα μπορούσε να γράφει και να λέει ό,τι θέλει και τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε σημασία αν δεν είχε ένα κοινό από κάτω να τον χειροκροτεί. Η δημοκρατία, άλλωστε, υποφέρει από τους δημαγωγούς της, αλλά κυρίως από τον όχλο που είναι πρόθυμος να πιστέψει ό,τι του σερβίρουν οι πιο καπάτσοι από αυτούς. Η απεύθυνση στα χυδαιότερα των ενστίκτων μας θα ήταν απλώς γραφική αν δεν ταυτίζαμε πρώτα εμείς την αθλιότητα με την ουσία...
Η δημοσιογραφική ποιότητα ασφαλώς κι εξαρτάται πρωτίστως από τους λειτουργούς της κι από το κατά πόσο αντιλαμβάνονται πράγματι ότι επιτελούν λειτούργημα κι όχι επάγγελμα. Από την άλλη, όμως, είναι τουλάχιστον υποκριτικό η κοινή γνώμη να καίει στο πυρ το εξώτερον τους "αλήτες, ρουφιάνους δημοσιογράφους" την ίδια ώρα που σνομπάρει την αλήθεια προτιμώντας το γαργάλημα του υπογάστριου...
Στην εποχή των μέσων κοινής δικτύωσης, των έξυπνων κινητών τηλεφώνων με τις κάμερες κι όλων των υπόλοιπων γκάτζετ είναι εύκολο για τον οποιονδήποτε να καταγράψει μια είδηση ή "είδηση". Η αξιολόγηση, όμως, του τι πραγματικά συμβαίνει και του τι κρύβεται πίσω από αυτό δεν μπορεί να γίνεται στο πόδι, αλλά απαιτεί έρευνα με επαγγελματική ευσυνειδησία. Κι όλα αυτά με τη σειρά τους απαιτούν και οικονομικούς πόρους, που αν οι αναγνώστες δεν είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν, τότε αντλούνται από πηγές που ζητούν άλλου είδους ανταλλάγματα. Πρόκειται, δηλαδή, για ένα φαύλο κύκλο για τον οποίο δεν υπάρχουν αθώοι τού αίματος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου