Αν ήταν πλούσιος κι όχι γύφτος θα βρισκόταν εν βρασμώ ψυχής ο νοικοκυραίος;...

Δεν βλέπω να είναι πολύ έντονη η υποστήριξη στα συνήθως λαλίστατα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του τύπου που εκτέλεσε Ρομά ο οποίος αποπειράθηκε να του κλέψει κότες και στη συνέχεια πέταξε το πτώμα του σε λατομείο. Κι όμως, όλοι όσοι έχουν κάνει την αυτοδικία σημαία τους θα έπρεπε να υποστηρίξουν με νύχια και με δόντια και τον συγκεκριμένο νοικοκυραίο. Κι αυτό γιατί, με βάση τη δική τους λογική, περιουσία είναι και οι κότες, ενώ και η απόθεση πτώματος σε λατομείο εντάσσεται στη δικαιολογημένη οργή που μπορεί να αισθανθεί ο κάθε πολίτης όταν του κλέβουν το σπίτι...

Το περιστατικό στην Κορινθία είναι μια καλή αφορμή για να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας γύρω από την αυτοδικία κι αν είναι πράγματι προτιμότερο να γυρίζουμε πλευρό και να παριστάνουμε πως κοιμόμαστε από το να σκοτώνουμε όποιον παραβιάζει την εστία μας. Στο κράτος δικαίου η περιουσία- ακόμα κι αν πρόκειται για εκατομμύρια ευρώ κι όχι για κότες- υπολείπεται σε αξία τής ανθρώπινης ζωής και στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων όσοι μπουκάρουν σε σπίτια δεν το κάνουν για να σκοτώσουν ούτε το αποδέχονται ως ενδεχόμενο, αλλά για να κλέψουν. Για να μην μιλήσω για το στοιχειώδη ανθρωπισμό μας, ο οποίος δοκιμάζεται σε καθημερινή βάση, στα μικρά και στα μεγάλα...

Ούτε είναι λογική να πορευόμαστε με το "γύφτος είναι, ποιος θα τον κλάψει;" για να δικαιολογούμε συμπεριφορές οι οποίες εκπίπτουν οποιασδήποτε ηθικής. Θα σκότωνε ο τζάμπα μάγκας τής Κορινθίας, αν τον αναγνώριζε, τον γιο ενός πλούσιου που θα είχε εισβάλει στο σπίτι του για να σπάσει πλάκα ή θα το σκεφτόταν πριν πέντε και δέκα φορές κι ας βρισκόταν εν βρασμώ ψυχής; Ο πολιτικός δαρβινισμός συμπλέει με τον κουτσαβακισμό κάθε φορά που ο αδύναμος ξεσπά τον θυμό του στον πιο αδύναμο κι όχι στον ισχυρό που τον έχει κάνει να νιώθει αδύναμος...