Ε, όχι και να πολωθούμε για τις δύο όψεις τού ίδιου νομίσματος...

Είναι αλήθεια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ολοένα και πολιτεύεται περισσότερο με το επιχείρημα "κι εσείς βασανίζατε τους μαύρους". Κάθε φορά που προκύπτει κάποιο ζήτημα ηθικής τάξης για την κυβέρνηση, όπως για παράδειγμα με την Μ. Λοΐζου, από το Μαξίμου και την Κουμουνδούρου θυμούνται το βίο και την πολιτεία τού ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Κάνουν, όμως, πως λησμονούν πως και οι ίδιοι κυβερνούν τέσσερα χρόνια και πολλές από τις παθογένειες που κληρονόμησαν δεν τις έχουν αλλάξει, απλώς τις προσάρμοσαν στις δικές τους ανάγκες. Ο Β. Μαρινάκης, π.χ., έγινε Π. Κόκκαλης, αλλά η ουσία είναι ίδια: η διαπλοκή ζει και βασιλεύει...

Η Ιστορία, όμως, δεν αλλάζει κι αυτή είναι πικρή για τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα από το 1974 μέχρι το 2015 και τα οποία έχουν ποινικό μητρώο. Οι ποινικές διώξεις στους ταμίες τους για τα θαλασσοδάνειά τους αποτελούν μόνο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς αντιμετώπισαν το δημόσιο ταμείο και την άσκηση της εξουσίας ως λάφυρα πλουτισμού κομματικών μηχανισμών και μεμονωμένων ατόμων. Γι' αυτό κι όσα και να καταλογίζουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στο ΣΥΡΙΖΑ- όχι όλα αβάσιμα- στην περίπτωσή τους ταιριάζει γάντι το "κοίτα ποιος μιλάει"...

Οι εκλογές τού 2019 σηματοδοτούν την επικύρωση του τέλους των ψευδαισθήσεων, σε αντίθεση με το 2015 όταν η οργή και η ελπίδα μπορούσαν πολύ εύκολα να προσδιοριστούν κομματικά. Φέτος ψηφίζουμε το μη χείρον βέλτιστον, όπως ο καθένας το αντιλαμβάνεται αυτό.

Επομένως, η επιδιωκόμενη, για διαφορετικούς λόγους για τον καθένα τους, πόλωση που καλλιεργούν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ δεν αφορά πραγματικά διλήμματα, αλλά δίψα για παραμονή ή ανακατάληψη της εξουσίας. Γι' αυτό και είναι μια εκλογική μάχη που θα ήταν άσκοπο να διχάσει τους πολίτες προκειμένου οι νομενκλατούρες να ξαναμοιράσουν οφίτσια...