Πάνω, όμως, στη λαχτάρα μας να μαθαίνουμε τα νέα, να βλέπουμε ταινίες ή να διαβάζουμε βιβλία τζάμπα λησμονούμε πως κάποιοι πληρώνονται για να μας παρέχουν αυτό το υλικό και πως θα πάψουν να πληρώνονται αν οι ίδιοι ή οι εργοδότες τους δεν έχουν έσοδα. Και οι δημοσιογράφοι, οι σκηνοθέτες ή οι συγγραφείς πολύ θα ήθελαν να μην πληρώνουν, για παράδειγμα, τον κρεοπώλη, τον μανάβη ή τον φούρναρη, όπως ο φούρναρης, ο μανάβης ή ο κρεοπώλης δεν θέλουν να πληρώνουν για ειδήσεις, φιλμ και βιβλία, αλλά καλώς ή κακώς ζούμε σε μια κοινωνία που δεν μπορείς να επιβιώσεις αν δεν βγάζεις χρήματα.
Αν η είδηση ή μια τηλεοπτική σειρά θεωρούνται κοινωνικά αγαθά, φανταστείτε πόσο πολύτιμα για την ίδια μας τη βιολογική ύπαρξη είναι το κρέας, το μήλο ή το ψωμί. Ούτε θα ήταν ωφέλιμο για τη δημοσιογραφία ή την τέχνη να αμείβονται από τον κρατικό κορβανά, ακόμα κι αν αυτός ήταν γενναιόδωρος, αφού οι δεσμεύσεις που θα αναλαμβάνονταν- σε αρκετές περιπτώσεις αναλαμβάνονται ήδη- θα ήταν απαγορευτικές για την αλήθεια και την καλλιτεχνική ποιότητα...
Σε αυτό το πλαίσιο είναι θετικό που η Ευρώπη θέτει κανόνες για τα πνευματικά δικαιώματα στο διαδίκτυο, έστω κι αν αυτό σημαίνει πως δεν θα είναι όλα ελεύθερα εκεί έξω για να τα αρπάζουμε. Τα έργα, άλλωστε, της ανθρώπινης διάνοιας αξίζουν του σεβασμού μας γιατί πίσω ακόμα κι από τα χειρότερα από αυτά έχει καταβληθεί κάποιος κόπος...
Μόνο η εφαρμογή, εξάλλου, στην πράξη τής σχετικής Οδηγίας θα αποδείξει κατά πόσο οι φραγμοί που μπαίνουν στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών κι έργων έχουν περισσότερα πλεονεκτήματα από μειονεκτήματα. Ελπίζω, πάντως, αυτή η εφαρμογή στην Ελλάδα να μην αργήσει πολύ, όπως συμβαίνει συνήθως με τη μεταφορά κοινοτικών Οδηγιών στο εθνικό μας δίκαιο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου