Οι νεοφιλελεύθεροι κι ακροδεξιοί θα συγκροτήσουν το προοδευτικό μέτωπο...

Το πολύ μεγάλο σφάλμα στο οποίο υποπίπτουν εκείνοι οι οποίοι θέλουν να συγκροτήσουν στην Ελλάδα και στην Ευρώπη προοδευτικό μέτωπο κατά τού νεοφιλελευθερισμού και της ακροδεξιάς είναι το ότι δεν απευθύνονται στους νεοφιλελεύθερους και στους ακροδεξιούς. Δεν αναφέρομαι στις ηγεσίες τους, αυτές είτε από ιδεοληψία είτε από συμφέρον ακολουθούν το δικό τους δρόμο. Μιλώ για τους πολίτες που για τον έναν ή τον άλλο λόγο έχουν πέσει θύματα αντιλήψεων που ταυτίζουν το συμφέρον των πολλών με εκείνο των λίγων ή που βλέπουν στον διαφορετικό τον εχθρό κι όχι έναν πιθανό σύμμαχο...

Και σε αυτούς οφείλουν να απευθυνθούν οι προοδευτικές δυνάμεις, δίχως να τους αποκαλούν συλλήβδην νεοφιλελέδες και φασίστες, αλλά επιχειρώντας πρωτίστως να κατανοήσουν τους λόγους οι οποίοι τους οδηγούν σε ακραίες αντιδράσεις. Αντί, για παράδειγμα, να αναρωτιόμαστε αν ο αλεξιπτωτιστής που τραγουδούσε το "Μακεδονία ξακουστή" είναι χρυσαυγίτης, είναι προτιμότερο να τον πλησιάσουμε και να του εξηγήσουμε πως με τη Συμφωνία των Πρεσπών δεν χάθηκε η ελληνική Μακεδονία. Από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, άλλωστε, η Θεσσαλονίκη και οι γύρω νομοί παραμένουν στην Ελλάδα και οι Μακεδόνες εξακολουθούν να μιλάνε ελληνικά και να αισθάνονται Έλληνες ...

Σε διαφορετική περίπτωση το προοδευτικό μέτωπο κινδυνεύει να περιοριστεί σε μια εαρινή σύναξη συνταξιούχων τής Αριστεράς οι οποίοι δεν έχουν άλλο τρόπο να περνούν τον καιρό τους από το να συμφωνούν ο ένας με τον άλλο σε βαρετές συζητήσεις που αναμασούν τα ίδια συμπεράσματα. Τα ιδεολογικά μέτωπα ναι μεν πηγάζουν από τις πνευματικές ελίτ, αλλά αν δεν επικοινωνήσουν με τις μάζες καταντούν αυτιστικοί σχεδιασμοί επί χάρτου. Κι αυτή η επικοινωνία δεν πρόκειται να επιτευχθεί όσο οι διεργασίες επικεντρώνονται σε φθαρμένα πρόσωπα του παρελθόντος ή σε λεκτικές επιβεβαιώσεις καταστάσεων δίχως όμως πρακτικά παραδείγματα επίλυσης των ανοιχτών ζητημάτων που πληγώνουν καθένα μας στην καθημερινότητά του...