Αναλογική συνεκμετάλλευση ή πόλεμος...

Έχοντας αναλάβει αυτοβούλως για τον εθνικό μας εαυτό εδώ και δεκαετίες το ρόλο τού θύματος, μας είναι αδύνατο να αναγνωρίσουμε ότι οι διεθνείς συμφωνίες δεν είναι πάντοτε σε βάρος, αλλά κάποιες φορές και υπέρ μας ή πως πρέπει να διαπραγματευόμαστε με τους γείτονές μας για την επίλυση χρονιζουσών εκκρεμοτήτων. Το διαπιστώσαμε, άλλωστε, στην πορεία έως την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, που είναι μία από τις τολμηρότερες πρωτοβουλίες που έχει αναλάβει ποτέ ελληνική κυβέρνηση. Γι' αυτό και δυσκολευόμαστε, επίσης, να αποδεχθούμε, για παράδειγμα, ότι και οι τουρκικές ακτές βρέχονται από το Αιγαίο, επομένως και η Τουρκία έχει δικαιώματα σε αυτό, ή πως είναι άδικο για τη γείτονα να περιορίζεται η ΑΟΖ της λόγω Καστελόριζου, που είναι απομακρυσμένο από τον εθνικό μας κορμό...

Δεν θα το διατύπωνα όπως ο Νίκος Κοτζιάς- πως δεν πρέπει, δηλαδή, να είμαστε μοναχοφάηδες όσον αφορά την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων-, ωστόσο ο πολιτικός ρεαλισμός επιβάλλει να συζητηθεί το ενδεχόμενο της αναλογικής συνεκμετάλλευσης με την Τουρκία των φυσικών πόρων σε πρακτική βάση- η γείτονας διαθέτει, για παράδειγμα, γεωτρύπανα. Θα πρέπει, εξάλλου, να θεωρούμε σχεδόν δεδομένο ένα πολύ θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο, ενδεχομένως και πολεμικής υφής, αν ξεκινήσουμε την έρευνα δίχως να συμφωνήσουμε σε ένα μερίδιο με την Τουρκία. Αφήστε που οι οικολόγοι έχουν δίκιο όταν μιλούν για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των γεωτρήσεων και θα πρέπει, επίσης, να αναρωτηθούμε αν είναι προς όφελός μας να θυσιάσουμε τον τουρισμό μας, που μας κράτησε όρθιους στην κρίση, χαραμίζοντας πανέμορφα φυσικά τοπία για να τοποθετήσουμε δεξαμενές, αγωγούς και πλοία... 

Όπως κι αν έχει, το ζήτημα της εύρεσης, σε πρώτη φάση, και της αξιοποίησης στη συνέχεια των υδρογονανθράκων δεν μπορεί να σχεδιαστεί με τη λογική τού να κερδίσω το τζακ ποτ στο τζόκερ και μετά θα δω τι θα κάνω. Απαιτείται εθνικός σχεδιασμός που να αξιολογεί και να συγκρίνει τα οφέλη και τις ζημιές πριν μπούμε στη διαδικασία τής μαζικής παραγωγής...

Το νορβηγικό μοντέλο, όπου τα κέρδη πηγαίνουν σε ένα ταμείο που τα επενδύει με σύνεση και διαχειρίζεται τα έσοδα με αναδιανεμητική φιλοσοφία, θα μπορούσε να είναι ένα καλό παράδειγμα. Αν πιστεύουμε, όμως, ότι οι Αμερικανοί θα προστατεύσουν τις δεξαμενές μας από κάποια επιθετική τουρκική κίνηση, που θα είναι αναπόφευκτη αν τους κρατήσουμε πλήρως στην απέξω για τα κοιτάσματα του Αιγαίου, μάλλον δεν έχουμε διδαχθεί τίποτα από την Ιστορία...