Πόσα διδακτορικά μπορούν να καταναλώσουν τα πανεπιστήμια;...

Όσα θετικά μέτρα κι αν ληφθούν για την ενίσχυση, για παράδειγμα, της έρευνας και της καινοτομίας ή για τη δημιουργία νέων και κάτι παραπάνω από αξιοπρεπών θέσεων εργασίας, θα πάνε χαμένα για την αναστολή τού "brain drain" αν το παράδειγμα που δίνει πρώτη από όλους η πολιτεία είναι αρνητικό. Καλοδεχούμενα τα χρήματα και οι υποδομές για τους επιστήμονες ή τους καλλιτέχνες, αλλά αν δημόσια αξιώματα συνεχιστεί να καταλαμβάνονται ως επί το πλείστον από παιδιά τού κομματικού σωλήνα, από τους γιους και τις κόρες κι από όσους έχουν γενικότερα μπάρμπα στην Κορώνη, τότε το αποτέλεσμα θα είναι μηδέν εις το πηλίκο. Ιδίως οι νέοι άνθρωποι χρειάζονται προοπτική κι αυτή δεν προσφέρεται σε μια χώρα που αναπαράγει και τώρα τα ολισθήματα που την οδήγησαν στη χρεοκοπία...

Οι παραπάνω είναι διαχρονικές αδυναμίες ενός κομματικού συστήματος που κι αυτό με τη σειρά του αναπαράγεται μέσα από την οικογενειοκρατία, το νεποτισμό και την πελατειακή νοοτροπία. Αναρωτιέμαι, όμως, από την άλλη πόσους καθηγητές κι ερευνητές μπορεί να καταναλώσει αυτή η χώρα ώστε να τους παράγει με τόσο μεγάλη συχνότητα; Μήπως είναι παραλογισμός να ευελπιστούν όλοι όσοι κάνουν διδακτορικά ή και μεταδιδακτορικά πως θα απορροφηθούν πλήρως όχι μόνο από τα ελληνικά πανεπιστήμια, αλλά κι από του εξωτερικού;..

Φυσικά κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται αποκλεισμένος από τη γνώση και πρέπει να του δίνεται η ευκαιρία να την αποκτήσει ακόμα κι όταν η αγορά εργασίας έχει άλλες ανάγκες. Είναι, επίσης, καθήκον τού κράτους να δίνει κίνητρα ώστε όλες οι σπουδές που αναγνωρίζει ως σημαντικές και τις θεσμοθετεί με τμήματα, σχολές και πανεπιστήμια να βρίσκουν ανταπόκριση και σε συνθήκες που δεν είναι θερμοκηπίου, αλλά της πραγματικής οικονομίας. Ωστόσο όσοι επιθυμούν να κάνουν ακαδημαϊκή καριέρα οφείλουν να αναγνωρίζουν ότι η ασφάλεια του θερμοκηπίου εμπεριέχει και το ρίσκο τα θερμοκήπια να μην είναι αρκετά κι ότι ενδεχομένως να τους κάνει καλό η τριβή και με τον ιδιωτικό τομέα, εκεί όπου είσαι τόσο καλός όσο η δουλειά που έκανες την προηγούμενη ημέρα κι όπου τίποτα δεν είναι δεδομένο πέρα από την ανασφάλεια της καθημερινής αξιολόγησης. Αν μη τι άλλο, τέτοιου είδους προκλήσεις ενδυναμώνουν χαρακτήρες...