Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει τη μισή αλήθεια όταν ισχυρίζεται πως η ΝΔ ανατρέπει το νόμο τού 2016 για το διορισμό γενικών γραμματέων στα υπουργεία μέσα από ένα μητρώο στελεχών κι όχι με κομματικά κριτήρια. Κι αυτό γιατί και η προηγούμενη κυβέρνηση με φωτογραφικές προκηρύξεις είχε στην ουσία αθετήσει την υπόσχεσή της για αποκομματικοποίηση, διορίζοντας ως επί το πλείστον δικούς της γενικούς γραμματείς. Σήμερα, επομένως, με το νέο νομοσχέδιο για το επιτελικό κράτος η ΝΔ δεν κάνει κάτι παραπάνω από το να διαιωνίζει μια χρόνια παθογένεια που θέλει τη δημόσια διοίκηση λάφυρο των κομμάτων εξουσίας...
Το ελληνικό Δημόσιο δεν είναι καταδικασμένο από το DNA του να είναι κομματικό, γραφειοκρατικό, συντεχνιακό και καθυστερημένο. Από την εμπειρία μου, άλλωστε, αποκλειστικώς στον ιδιωτικό τομέα μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι κι εκεί παράγονται, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, οι ίδιες παθογένειες. Είναι, επομένως, οι πολιτικές αποφάσεις, όπως τώρα η σύγχυση αρμοδιοτήτων μεταξύ διορισμένων και υπηρεσιακών γενικών γραμματέων και γενικών διευθυντών, που εμποδίζουν τη δημόσια διοίκηση να είναι πιο αποτελεσματική και λιγότερο ευάλωτη στη δημόσια κριτική...
Σε αυτό το πλαίσιο, φυσικά και είναι απαραίτητη η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων ανά τακτά χρονικά διαστήματα από ανεξάρτητες αρχές. Από την άλλη, ωστόσο, ελλοχεύει ο κίνδυνος της απραξίας υπό το φόβο τής τιμωρίας στην περίπτωση που οι εντεταλμένοι τού Μαξίμου σε κάθε υπουργείο λειτουργούν ως χαφιέδες κι όχι ως συνεργάτες. Η υπερσυγκέντρωση, εξάλλου, αρμοδιοτήτων στο πρωθυπουργικό γραφείο θυμίζει περισσότερο σοβιετικό καθεστώς παρά φιλελεύθερο, όπως ευαγγελίζεται ο Κ. Μητσοτάκης...
Το ελληνικό Δημόσιο δεν είναι καταδικασμένο από το DNA του να είναι κομματικό, γραφειοκρατικό, συντεχνιακό και καθυστερημένο. Από την εμπειρία μου, άλλωστε, αποκλειστικώς στον ιδιωτικό τομέα μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι κι εκεί παράγονται, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, οι ίδιες παθογένειες. Είναι, επομένως, οι πολιτικές αποφάσεις, όπως τώρα η σύγχυση αρμοδιοτήτων μεταξύ διορισμένων και υπηρεσιακών γενικών γραμματέων και γενικών διευθυντών, που εμποδίζουν τη δημόσια διοίκηση να είναι πιο αποτελεσματική και λιγότερο ευάλωτη στη δημόσια κριτική...
Σε αυτό το πλαίσιο, φυσικά και είναι απαραίτητη η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων ανά τακτά χρονικά διαστήματα από ανεξάρτητες αρχές. Από την άλλη, ωστόσο, ελλοχεύει ο κίνδυνος της απραξίας υπό το φόβο τής τιμωρίας στην περίπτωση που οι εντεταλμένοι τού Μαξίμου σε κάθε υπουργείο λειτουργούν ως χαφιέδες κι όχι ως συνεργάτες. Η υπερσυγκέντρωση, εξάλλου, αρμοδιοτήτων στο πρωθυπουργικό γραφείο θυμίζει περισσότερο σοβιετικό καθεστώς παρά φιλελεύθερο, όπως ευαγγελίζεται ο Κ. Μητσοτάκης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου