Ο Κ. Μητσοτάκης επανάλαβε και στις προγραμματικές δηλώσεις πως η νίκη του στις εκλογές σηματοδοτεί και την επικράτηση των νεοφιλελεύθερων- αυταρχικών αντιλήψεών του. Δεν αμφισβητώ πως ένα κομμάτι τού εκλογικού σώματος τον ψήφισε για την υποκριτική στάση του στη Συμφωνία των Πρεσπών, για την ψεύτικη υπόσχεσή του για άμεσες φοροελαφρύνσεις ή για το ότι θα διέταζε τις επενδύσεις στη χώρα να πληθύνουν. Υπάρχουν, βεβαίως, και οι πιο μερακλήδες, οι οποίοι γουστάρουν να πληρώνουν ιδιώτες για την ασφάλισή τους, να εργάζονται επτά ημέρες την εβδομάδα χωρίς να τηρούνται οι στοιχειώδεις κανόνες τής εργατικής νομοθεσίας και να παρακολουθεί τη ζωή τους ένας μπάτσος σε κάθε γωνία...
Λυπάμαι που θα στενοχωρήσω τον προσωρινό πρωθυπουργό και τους λάτρεις του, αλλά η ψήφος των πολιτών στις 7 Ιουλίου ήταν κατά βάση ψήφος απογοήτευσης για το ΣΥΡΙΖΑ και για το ότι πέρασε κάτω από τον υψηλό πήχη που είχε θέσει τον Ιανουάριο του 2015 παρά στήριξης στο θολό πρόγραμμα Μητσοτάκη, το οποίο άλλωστε ο ίδιος συστηματικώς απόκρυβε. Ακόμα και σήμερα, για παράδειγμα, δεν γνωρίζουμε αν και πώς θα αντικαταστήσει η νυν κυβέρνηση το νόμο Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό, τον οποίο τόσο είχε αποδοκιμάσει ως αξιωματική αντιπολίτευση. Όλα αυτά τα ξέρει κι ο Κ. Μητσοτάκης, γι' αυτό και ντρέπεται να ξεδιπλώσει στον ελληνικό λαό την πεμπτουσία τού προγράμματός του πέρα από επικοινωνιακά πυροτεχνήματα τα οποία κι αυτά αποτυγχάνουν να σκάσουν, όπως η ενοποίηση του Αρχαιολογικού Μουσείου και του ΕΜΠ που δεν ήξερε (;) καν ότι απαγορεύεται από το κληροδότημα Τοσίτσα...
Αν ρωτήσεις τους Έλληνες αν επιθυμούν λιγότερο Δημόσιο και λιγότερους φόρους έτσι γενικώς κι αορίστως, ενδεχομένως οι περισσότεροι να σου απαντήσουν καταφατικά. Αν, όμως, τους ρωτήσεις αν θέλουν δωρεάν υγεία και παιδεία, κοινωνικό κράτος, φυσικά μονοπώλια, όπως οι κολόνες τής ΔΕΗ και το νερό, να παραμείνουν υπό κρατικό έλεγχο και οι μισθοί να μην μειωθούν στο όνομα της ανταγωνιστικότητας δύσκολα η πλειοψηφία να μην απαντήσει θετικώς, όσο ΣΚΑΙ κι αν παρακολουθεί μέσα στην ημέρα. Η ιδεολογική ηγεμονία, επομένως, Μητσοτάκη είναι τόσο θολή όσο και οι προγραμματικές δηλώσεις που διάβασε στη Βουλή...
Λυπάμαι που θα στενοχωρήσω τον προσωρινό πρωθυπουργό και τους λάτρεις του, αλλά η ψήφος των πολιτών στις 7 Ιουλίου ήταν κατά βάση ψήφος απογοήτευσης για το ΣΥΡΙΖΑ και για το ότι πέρασε κάτω από τον υψηλό πήχη που είχε θέσει τον Ιανουάριο του 2015 παρά στήριξης στο θολό πρόγραμμα Μητσοτάκη, το οποίο άλλωστε ο ίδιος συστηματικώς απόκρυβε. Ακόμα και σήμερα, για παράδειγμα, δεν γνωρίζουμε αν και πώς θα αντικαταστήσει η νυν κυβέρνηση το νόμο Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό, τον οποίο τόσο είχε αποδοκιμάσει ως αξιωματική αντιπολίτευση. Όλα αυτά τα ξέρει κι ο Κ. Μητσοτάκης, γι' αυτό και ντρέπεται να ξεδιπλώσει στον ελληνικό λαό την πεμπτουσία τού προγράμματός του πέρα από επικοινωνιακά πυροτεχνήματα τα οποία κι αυτά αποτυγχάνουν να σκάσουν, όπως η ενοποίηση του Αρχαιολογικού Μουσείου και του ΕΜΠ που δεν ήξερε (;) καν ότι απαγορεύεται από το κληροδότημα Τοσίτσα...
Αν ρωτήσεις τους Έλληνες αν επιθυμούν λιγότερο Δημόσιο και λιγότερους φόρους έτσι γενικώς κι αορίστως, ενδεχομένως οι περισσότεροι να σου απαντήσουν καταφατικά. Αν, όμως, τους ρωτήσεις αν θέλουν δωρεάν υγεία και παιδεία, κοινωνικό κράτος, φυσικά μονοπώλια, όπως οι κολόνες τής ΔΕΗ και το νερό, να παραμείνουν υπό κρατικό έλεγχο και οι μισθοί να μην μειωθούν στο όνομα της ανταγωνιστικότητας δύσκολα η πλειοψηφία να μην απαντήσει θετικώς, όσο ΣΚΑΙ κι αν παρακολουθεί μέσα στην ημέρα. Η ιδεολογική ηγεμονία, επομένως, Μητσοτάκη είναι τόσο θολή όσο και οι προγραμματικές δηλώσεις που διάβασε στη Βουλή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου