Όταν ένας πολιτικός λέει ψέματα εν πλήρει επιγνώσει ότι λέει ψέματα το δημόσιο αίσθημα εμπιστοσύνης στους δημοκρατικούς θεσμούς κλονίζεται. Όταν, όμως, ένας πολιτικός υποκινεί αβάσιμα το μίσος για το διαφορετικό, τότε δεν είναι απλώς λαοπλάνος, αλλά επικίνδυνος, πολύ επικίνδυνος. Ανεξαρτήτως από τα κίνητρα που όπλισαν το χέρι τού σφαγέα τού Ελ Πάσο, είναι επικίνδυνοι πολιτικοί όπως ο Ντ. Τραμπ, ο Μπ. Τζόνσον, η Μ. Λε Πεν, ο Μ. Σαλβίνι και κάποιοι δικοί μας, μεμονωμένα ή καθ' ολοκληρία, όταν στιγματίζουν ολόκληρες κοινωνικές ομάδες ως υπεύθυνες για τα δεινά τής κοινωνικής πλειοψηφίας όταν αυτό δεν ισχύει...
Δεν φταίνε οι μουσουλμάνοι, οι εβραίοι, οι μαύροι, οι μετανάστες, οι πρόσφυγες, οι ομοφυλόφιλοι, οι όποιοι ξένοι και διαφορετικοί για την υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας. Ευθύνεται ένα οικονομικό- πολιτικό σύστημα, ο καπιταλισμός, που αναπαράγει και διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες την ίδια ώρα που απομειώνει τις δυνατότητες ουσιαστικής παρέμβασης της κοινωνικής πλειοψηφίας στη λήψη των αποφάσεων που σχετίζονται με τη ζωή της. Το να συγκρίνουμε τον καπιταλισμό με το φασισμό ή με το σταλινισμό, με αυταρχικά δηλαδή καθεστώτα, για να τον αθωώνουμε δεν ωφελεί στο να αλλάξουν οι χρόνιες παθογένειές του, ακραίες εκφάνσεις των οποίων είναι και τα μακελειά τύπου Ελ Πάσο...
Ακόμα, όμως, κι απέναντι στον καπιταλισμό η αντίδρασή μας δεν εξυπηρετεί καμία σκοπιμότητα αν είναι τυφλή. Αν, για παράδειγμα, μπουκάρει κάποιος με πολυβόλο και "θερίσει" το Δ.Σ. της ΕΚΤ υπηρεσία θα προσφέρει στο σύστημα, αφού θα συσπειρώσει τους περισσότερους γύρω του εν είδει σπονδής στη χαμένη κανονικότητα, παρά θα το ανατρέψει...
Δεν είναι το μίσος που θα νικήσει τον καπιταλισμό, αλλά η αγάπη για έναν κόσμο που μπορεί να γίνει πολύ πιο δίκαιος από όσο είναι σήμερα, για ένα σοσιαλιστικό αύριο χωρίς δικτατορία, γραφειοκρατία και νεποτισμό. Κι αυτήν την ιδέα δεν την υπηρετούν οι απανταχού τρομοκράτες που βλέπουν αυτήν τη μάχη για κοινωνική δικαιοσύνη ως μια νέα μονομαχία στο Ελ Πάσο...
Δεν φταίνε οι μουσουλμάνοι, οι εβραίοι, οι μαύροι, οι μετανάστες, οι πρόσφυγες, οι ομοφυλόφιλοι, οι όποιοι ξένοι και διαφορετικοί για την υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας. Ευθύνεται ένα οικονομικό- πολιτικό σύστημα, ο καπιταλισμός, που αναπαράγει και διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες την ίδια ώρα που απομειώνει τις δυνατότητες ουσιαστικής παρέμβασης της κοινωνικής πλειοψηφίας στη λήψη των αποφάσεων που σχετίζονται με τη ζωή της. Το να συγκρίνουμε τον καπιταλισμό με το φασισμό ή με το σταλινισμό, με αυταρχικά δηλαδή καθεστώτα, για να τον αθωώνουμε δεν ωφελεί στο να αλλάξουν οι χρόνιες παθογένειές του, ακραίες εκφάνσεις των οποίων είναι και τα μακελειά τύπου Ελ Πάσο...
Ακόμα, όμως, κι απέναντι στον καπιταλισμό η αντίδρασή μας δεν εξυπηρετεί καμία σκοπιμότητα αν είναι τυφλή. Αν, για παράδειγμα, μπουκάρει κάποιος με πολυβόλο και "θερίσει" το Δ.Σ. της ΕΚΤ υπηρεσία θα προσφέρει στο σύστημα, αφού θα συσπειρώσει τους περισσότερους γύρω του εν είδει σπονδής στη χαμένη κανονικότητα, παρά θα το ανατρέψει...
Δεν είναι το μίσος που θα νικήσει τον καπιταλισμό, αλλά η αγάπη για έναν κόσμο που μπορεί να γίνει πολύ πιο δίκαιος από όσο είναι σήμερα, για ένα σοσιαλιστικό αύριο χωρίς δικτατορία, γραφειοκρατία και νεποτισμό. Κι αυτήν την ιδέα δεν την υπηρετούν οι απανταχού τρομοκράτες που βλέπουν αυτήν τη μάχη για κοινωνική δικαιοσύνη ως μια νέα μονομαχία στο Ελ Πάσο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου