Unfollow σε αυτούς που μας θεωρούν ανθρώπους της Μαντζουρίας...

Συγκαταλέγομαι σε εκείνους που θεωρούν υπερβολικό και τεχνοφοβικό το ντοκιμαντέρ τού Netflix "Κοινωνικό Δίλημμα" για την αρνητική επιδραστικότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στη ζωή μας. Δίχως να είμαι κάποιος γκουρού των νέων τεχνολογιών- απόκτησα το πρώτο μου smartphone πριν ένα χρόνο- είμαι σε θέση να αντιληφθώ ότι κάθε μέσο μπορεί να γίνει επικίνδυνο αν δεν το χρησιμοποιείς όπως πρέπει ή σε υπερβολικές δόσεις. Αν ήταν, άλλωστε, να απαγορεύαμε καθετί που σήμερα είναι νόμιμο, αλλά μπορεί να καταστεί ακόμα και θανατηφόρο, όπως το μαχαίρι ή το αλκοόλ, τότε δεν θα μας έμεναν και πολλά προς ελεύθερη χρήση...

Προσοχή, δεν ισχυρίζομαι πως τα προσωπικά μας δεδομένα- αν κι έχουμε πρωτίστως υποχρέωση εμείς οι ίδιοι να τα προστατεύουμε- που βρίσκονται στα social media μπορούν να γίνονται αντικείμενο συλλογής και πώλησης από εταιρείες όπως αυτή με την οποία συνεργάζεται το Μαξίμου και η οποία στο παρελθόν βοηθούσε τη CIA στην πρόληψη εγκλημάτων μέσω της ανάλυσης του ψυχολογικού προφίλ ενός ύποπτου. Αυτή είναι προφανώς μια καταχρηστική πρακτική, η οποία εντάσσεται στην υλιστική καπιταλιστική αντίληψη πως όλοι μας δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από ανταλλάξιμα εμπορεύματα. Από την άλλη, ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως πλατφόρμες όπως το facebook έχουν δώσει τη δυνατότητα σε όλους μας- έστω κι αν κι εκεί ενυπάρχουν η λογοκρισία και η επιβολή χειραγωγούμενης συναίνεσης- να εκφραζόμαστε ελεύθερα, ακόμα και να αναπτύσσουμε τις επαγγελματικές- επιχειρηματικές μας δραστηριότητες δίχως να ξοδεύουμε μια περιουσία...

Φυσικά οι εταιρείες κοινωνικής δικτύωσης δεν επιχειρούν για χατίρι τού σοσιαλισμού, αλλά του κέρδους μέσα από τον έλεγχο και του ελεύθερου χρόνου. Το ζητούμενο, ωστόσο, για κάθε ενεργό πολίτη είναι να αξιοποιεί τα παράθυρα ελευθερίας που αφήνει ο καπιταλισμός προκειμένου να εργάζεται για την αποδόμησή του... 

Δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε τη δημιουργία τού σοσιαλιστικού ανθρώπου, πολλώ δε μάλλον από ένα εκπαιδευτικό σύστημα που κατευθύνεται ολοένα και περισσότερο στην προετοιμασία αναλώσιμων εργαζόμενων κι όχι πολιτών με ταξική συνείδηση. Αν, επομένως, οι πολιτικοί και οι επιχειρηματίες μάς αντιμετωπίζουν ως ρομποτάκια με προγραμματισμένες επιθυμίες, στο χέρι μας είναι να τους αποδεικνύουμε ότι δεν έχουν καταφέρει να μας μετατρέψουν (ακόμα;) σε ιντερνετοκατευθυνόμενους ανθρώπους τής Μαντζουρίας...