Η δημοσιογραφία δεν έχει απλώς πεθάνει, το πτώμα της βρωμάει και ζέχνει...

Θα έπρεπε να μην ζούσα εδώ και χρόνια στην Ελλάδα για να εκπλησσόμουν από το θάψιμο από τα περισσότερα συμβατικά ΜΜΕ της εκδρομούλας Κυριάκου- Μαρέβας στην Πάρνηθα. Από τα ίδια ΜΜΕ που είχαν κάνει σημαία τους, κι ως ένα βαθμό ορθώς, την κρουαζιέρα Τσίπρα πριν δύο χρόνια και το τσιμπούσι Πολάκη πριν μερικές εβδομάδες. Είναι ενδεικτικό του πώς λειτουργούν τα μίντια στην Ψωροκώσταινα το ότι όταν δημοσιεύεται από ένα συμπολιτευόμενο μέσο ένα ρεπορτάζ κατά τής κυβέρνησης ή από ένα αντιπολιτευόμενο κατά τού ΣΥΡΙΖΑ κανείς δεν μιλά για δημοσιογραφική ακεραιότητα, αλλά όλοι αναρωτιούνται τι εκβιαστικό μήνυμα θέλει να στείλει ο ιδιοκτήτης σε Μητσοτάκη- Τσίπρα αντιστοίχως...

Η δημοσιογραφία, τουλάχιστον στην Ελλάδα, δεν έχει απλώς πεθάνει. Το πτώμα της έχει αρχίσει να ζέχνει, με τους δολοφόνους της να μην είναι μόνο οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ. Δεν θα υπήρχαν, άλλωστε, ηθικοί αυτουργοί αν δεν βρίσκονταν και φυσικοί αυτουργοί κι αυτοί είναι βεβαίως οι δημοσιογράφοι... 

Μπορεί η δημοσιογραφία να είναι λειτούργημα κι όχι επάγγελμα, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η κοινωνία μπορεί να έχει την απαίτηση από αυτούς που την ενημερώνουν να είναι ήρωες που τα βάζουν με όλους και με όλα με κίνδυνο να βρεθούν στη φτώχεια, στην ανεργία ή και στον τάφο. Δικαιούται, ωστόσο, να απαιτεί από τους δημοσιογράφους να μην εμφανίζονται βασιλικότεροι του βασιλέως, να μην περιγράφουν ρούχα γυμνών βασιλιάδων ακόμα κι όταν οι βασιλιάδες δεν τους το ζητούν, όπως τόσο συχνά συμβαίνει στην Ελλάδα...

Η στρατευμένη δημοσιογραφία, εξάλλου, η οποία καταχρηστικώς μπορεί να αποκαλείται δημοσιογραφία, έχει πολλές όψεις. Μπορεί να αφορά την εξυπηρέτηση κομματικών, επιχειρηματικών ή και ξένων συμφερόντων, πάντως όχι την πλήρη ενημέρωση του κοινού επί όλων των διαστάσεων της πραγματικότητας... 

Ακόμα κι εκείνοι που εκκινούν με τις καλύτερες των προθέσεων χάνουν το στόχο όταν αποφασίσουν κάποια στιγμή να συνδέσουν την ευημερία των πολιτών αποκλειστικώς με ένα κόμμα ή και με ένα πρόσωπο, έστω κι αν αυτό το κόμμα ή πρόσωπο βάλλονται πανταχόθεν κι αρκετές φορές αδίκως. Όταν, μάλιστα, έχεις εξαρτήσει το βιοπορισμό σου από έναν επιχειρηματία, ένα κόμμα, έναν πολιτικό τότε μπορεί να είσαι καλός επιχειρηματίας, καλός δημοσιογράφος όμως δεν είσαι...