Θα έρθει κι ο καιρός που θα γίνεσαι γιατρός, δικηγόρος, μηχανικός τελειώνοντας ιδιωτικό σχολείο...

Είναι εύλογο να μην είναι δυνατό να εισέρχεται στο πανεπιστήμιο κάποιος που δίνει λευκή κόλλα ή, έστω, γράφει κάτω από τη βάση. Σε διαφορετική περίπτωση η πανεπιστημιακή εκπαίδευση γελοιοποιείται και, εν πάση περιπτώσει, η κοινωνία δεν χρειάζεται μόνο γιατρούς, δικηγόρους ή μηχανικούς, αλλά και τεχνίτες. 

Αν, συνεπώς, όσοι αποκλείονταν από τα ΑΕΙ ακολουθούσαν μια διαφορετική επαγγελματική διαδρομή, τότε θα προσυπέγραφα τις κυβερνητικές πομφόλυγες περί αριστείας. Μόνο που χάρη στις πολιτικές τού Μαξίμου και της Ν. Κεραμέως οι γονείς των αποτυχόντων των πανελληνίων θα πληρώνουν τα ιδιωτικά ΙΕΚ και κολέγια στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό για να παίρνουν τα βλαστάρια τους σε λιγότερο χρόνο ισότιμα, στην ουσία, πτυχία με τα '"κορόιδα" που τέλειωσαν την Ιατρική, τη Νομική ή το Πολυτεχνείο...

Δεν στέκομαι ιδεοληπτικά αντίθετος στην ιδιωτική εκπαίδευση. Αν είχαμε κολέγια επιπέδου Χάρβαρντ ή Γέιλ ή, τέλος πάντων, κολέγια που να επιχειρούν να αντιγράφουν τις καλύτερες διεθνείς πρακτικές, τότε πρώτος θα ζητούσα την αλλαγή τού άρθρου 16 του Συντάγματος ώστε να επιτραπεί η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Μόνο που κατά βάση το επίπεδο εκπαίδευσης που παρέχεται από αυτά τα ιδιωτικά κολέγια είναι χαμηλό και το μόνο που προσφέρουν δεν είναι τίποτα άλλο από αγορά πτυχίων. 

Αν, κατά συνέπεια, είναι να μπαίνουν στην αγορά εργασίας γιατροί από βουλγαρικά πανεπιστήμια ή από ΙΕΚ της πλάκας, είναι χίλιες φορές προτιμότερο να παρέχεται δημόσια δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση και σε χαμηλών δυνατοτήτων σπουδαστές σε ΑΕΙ της επαρχίας. Τουλάχιστον αυτά είναι υποχρεωμένα να ακολουθούν κάποια στάνταρ ποιότητας, παρόλο που η παθογένεια θα θεραπευτεί μόνο αν διαμορφώσουμε έναν επαγγελματικό προσανατολισμό που θα απευθύνεται στον καθένα ανάλογα με τις δικές του επιθυμίες και ικανότητες κι όχι τα οικογενειακά ή κοινωνικά στερεότυπα περί επιτυχίας...

Δεν στέκομαι, επίσης, ιδεοληπτικά αντίθετος στα ιδιωτικά θεραπευτήρια, αρκεί ωστόσο να ανταγωνίζονται τα δημόσια επί ίσοις όροις. Όχι, δηλαδή, να καθοδηγούν την κυβέρνηση ώστε να μένουν έξω από τη διαχείριση της πανδημίας ούτως ώστε να ασχολούνται με οτιδήποτε άλλο, αφού τα δημόσια νοσοκομεία είναι πηγμένα από τον κοροναΐό. 

Το κατηγορώ μου, επομένως, απέναντι στην κυβέρνηση δεν σχετίζεται με το ότι αφήνει ελεύθερη την ιδιωτική πρωτοβουλία, αλλά για το ότι την αφήνει ανεξέλεγκτη να καθορίζει τις πολιτικές τού κράτους σαν να ήταν αυτή το κράτος. Κι όχι, τα συμφέροντα των σχολαρχών και των κλινικαρχών δεν ταυτίζονται με τα συμφέροντα των πολλών προκειμένου να κάνουμε τα στραβά μάτια στα δύο μέτρα και δύο σταθμά...