Ανέμελα αγόρασε και το σπίτι του Βολταίρου...

Τα προστατευόμενα προσωπικά δεδομένα ενός πολιτικού δεν μπορεί να είναι τα ίδια με τα αντίστοιχα του πολίτη από τον οποίο ζητά την ψήφο του. Ο πολιτικός- πολλώ δε μάλλον όταν είναι πρωθυπουργός, αρχηγός κόμματος ή βουλευτής- θα έπρεπε να αισθάνεται, πέρα από τις νομοθετικές διατάξεις, υποχρεωμένος κι από τη συνείδησή του να είναι διαφανής ως προς τον πλούτο του και τις πηγές του. 

Είναι υπόλογος, άλλωστε, στους ψηφοφόρους του όχι μόνο για την αποτελεσματικότητα, αλλά και για την εντιμότητά του. Η εμπιστοσύνη βασίζεται και στο ότι ο δέκτης της δεν είναι πρόσφορος σε οποιουδήποτε είδους χρηματισμούς ή εξαιρέσεις που είναι πιθανό να συνδέονται και με την άσκηση των πολιτικών του καθηκόντων...

Σε αυτό το πλαίσιο, πολύ καλά έκανε ο Αλέξης Τσίπρας, έστω και με καθυστέρηση, και δημοσίευσε τα έγγραφα που αφορούν την ενοικίαση σπιτιού στη Λαυρεωτική. Από τα στοιχεία, εξάλλου, που δόθηκαν στη δημοσιότητα δεν προκύπτει ούτε φοροδιαφυγή- φοροαποφυγή ούτε κάποιο υπέρογκο ποσό που θα προκαλούσε ερωτηματικά ούτε οφσόρ... 

Αναρωτιέμαι αν μπορεί να δικαιολογήσει κι ο Κ. Μητσοτάκης τον τρόπο απόκτησης των 32 ακινήτων του, ιδίως αυτού που είναι μεσοτοιχία με του Μ. Χριστοφοράκου στην Τήνο και του σπιτιού τού Βολταίρου στο Παρίσι. Ή αν μπορεί να δικαιολογήσει το θαλασσοδάνειο για τον "Κήρυκα Χανίων", το οποίο αποπληρώνει, αν αποπληρώνει, καταβάλλοντας ψίχουλα, σε αντίθεση με την τραπεζική πρακτική για εκείνους που απειλεί ο "ανέμελος" με δήμευση της πρώτης τους κατοικίας εν μέσω κρίσης...

Ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να δικαιολογήσει τίποτα από όλα αυτά και το πιθανότερο είναι αν στριμωχτεί να κρυφτεί ξανά πίσω από τα φουστάνια τής υπέρκομψης συζύγου του. Αναζητούσε έναν τρόπο διαφυγής από την Πάρνηθα, η οποία έχει πληγώσει και τους ψηφοφόρους του, βρήκε ένα προσωρινό σωσίβιο στη Λαυρεωτική, αλλά εν τέλει πέτυχε ένα ακόμα αυτογκόλ. 

Κι αυτό γιατί για να παίξεις το παιχνίδι τής ηθικής πρέπει πρώτα εσύ ο ίδιος να είσαι καθαρός. Κι ο Κ. Μητσοτάκης είναι πιο βρόμικος κι από το βούρκο όπου θέλησε ξανά να ρίξει τον πολιτικό του αντίπαλο, αξιοποιώντας τη μιντιακή του υπεροπλία αλλά όχι την αλήθεια. Αυτή είναι, άλλωστε, κι ο μεγάλος του εχθρός...