Η μεσαία τάξη ψήφισε νεοφιλελευθερισμό και τώρα αναρωτιέται πού πήγε το δίχτυ ασφαλείας...

Το οποιοδήποτε βήμα προς τα μπρος αποτελεί μια πολύ δύσκολη άσκηση σε μια χώρα που συγχέει το συντηρητισμό και την οπισθοδρόμηση με το σεβασμό στην εθνική ταυτότητα και στις παραδόσεις της. Γι' αυτό και η εξέλιξη παίρνει σάρκα κι οστά συνήθως όταν δεν γίνεται αλλιώς. Αν δεν υπήρχαν τα "capital controls", για παράδειγμα, ακόμα θα συζητούσαμε για την αξία τού πλαστικού χρήματος και την επικινδυνότητά του. Ομοίως, αν δεν υπήρχε η πανδημία οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα εξακολουθούσαν να αντιμετωπίζουν τη δημιουργία e-shop σαν τον έξω από εδώ...

Προφανώς κι αυτή η κυβέρνηση δεν νομοθετεί με βάση τα συμφέροντα των μικρομεσαίων. Ο Κ. Μητσοτάκης έχει πολλούς φίλους στην ελίτ προκειμένου να βρει χρόνο για να ασχοληθεί με την πλέμπα και χρήμα για να την ταΐσει. Όσοι πίστεψαν προεκλογικώς ότι ανήκουν στη μεσαία τάξη κι αντιλαμβάνονται πλέον ημέρα με την ημέρα την εξαπάτησή τους καλούνται να κολυμπήσουν στα βαθιά χωρίς σωσίβιο. Όφειλαν, όμως, και οι ίδιοι να προσαρμοστούν πολύ γρηγορότερα στις απαιτήσεις τής αποκαλούμενης τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης και να εκσυγχρονιστούν χωρίς αυτό να γίνεται υπό τη βία των γεγονότων...

Ο νεοφιλελευθερισμός υποθάλπει τον κοινωνικό δαρβινισμό, αλλά αυτόν ψήφισε η πλειοψηφία στις 7 Ιουλίου 2019, συνεπώς τώρα τα δάκρυά της έρχονται αργά. Όχι, όμως, πολύ αργά αν αποφασίσει να σταθεί στα δικά της πόδια χωρίς να αναμένει από μεσσίες, δεξιούς ή Αριστερούς, τη σωτηρία της. Για να συμβεί αυτό, ωστόσο, οφείλουν οι μικρομεσαίοι να μην περιμένουν τα επιδόματα, τις αποζημιώσεις ή τα έκτακτα βοηθήματα, αλλά να συνειδητοποιήσουν ότι με αυτούς που τους κυβερνούν σήμερα δεν έχουν άλλη εναλλακτική από το να παλέψουν στην ουσία μόνοι τους ώστε αύριο μεθαύριο ακόμα κι αν πέσουν να έχει βάση ο ισχυρισμός τους πως έπεσαν μαχόμενοι...  

Υ.Γ.: Καλά Χριστούγεννα σε όλες κι όλους.