"Η εμπιστοσύνη του αφελούς είναι το πιο χρήσιμο εργαλείο του ψεύτη"...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν αγαπά την αλήθεια. Όχι γιατί πιστεύει ότι έχει πολλές διαστάσεις, που πράγματι έχει, κι άρα είναι σχετική, αλλά γιατί του στέκεται εμπόδιο στα κατά καιρούς αφηγήματά του. Το πιο πρόσφατο θέλει όλοι μας να μην επικεντρωνόμαστε στο πώς θα τηρούμε τα μέτρα προστασίας- μετά από το τεράστιο αυτογκόλ τής Πάρνηθας- ή στο πώς θα δημιουργηθούν περισσότερες ΜΕΘ, αλλά στο μαγικό εμβόλιο... 

Προφανώς κι ο εμβολιασμός σημαντικού κομματιού τού πληθυσμού θα αποτελέσει ανάχωμα στον κοροναΐό, αλλά πόσο πολύ εμπιστεύεστε για να συμβεί αυτό μια κυβέρνηση που επί εννέα μήνες δεν μπορεί να συγκεντρώσει αξιόπιστα επιδημιολογικά στοιχεία; Θα εμβολιάσει, δηλαδή, 2.000.000 ανθρώπους γρηγορότερα από τα μόλις 300.000 τεστ που έχει διενεργήσει μέχρι σήμερα;...

Όπως και σε μια προσωπική σχέση, ομοίως και στη σχέση κυβέρνησης- πολιτών η εμπιστοσύνη αποτελεί το Α και το Ω. Αν οι πολίτες εμπιστεύονται τον κυβερνήτη τους, πως πράττει δηλαδή έχοντας ως προτεραιότητα το συμφέρον τους, θα τον στηρίζουν ακόμα και σε αναποδιές, ακόμα και στα λάθη του. Όταν, όμως, οι πολίτες αρχίσουν να υποψιάζονται πως ο πρωθυπουργός τους έχει άλλες προτεραιότητες κι ακολουθεί δύο μέτρα και δύο σταθμά, τότε αυτή η σχέση εμπιστοσύνης κλονίζεται και κάποια στιγμή διαλύεται...

Στη φάση απώλειας εμπιστοσύνης προς τον Κ. Μητσοτάκη βρισκόμαστε σήμερα. Η αδιαφορία για την ενίσχυση της δημόσιας υγείας και παιδείας, καθώς και της κοινωνίας, οι εκδρομούλες ανά τη χώρα χωρίς μέτρα προστασίας, το ότι δεν μπήκε σε καραντίνα μολονότι συνάντησε θετικούς στον ιό, τα διπλά βιβλία καταγραφής των κρουσμάτων, νομοσχέδια όπως το χωροταξικό που προσφέρουν μπιρ παρά τη γη των μικρομεσαίων στους φεουδάρχες, όλα αυτά μαζί με πολλά άλλα, όπως οι απευθείας αναθέσεις σε κολλητούς και φίλους, κονταίνουν πολιτικώς τον πρωθυπουργό. Αποδεικνύουν, αν μη τι άλλο, ότι ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν. Γι' αυτό και θα πάει άρον άρον σε εκλογές μόλις εμβολιαστούμε, γι' αυτό και θα πάρει από το λαό την απάντηση που του αξίζει στην εξοργιστική του υποκρισία κι αναισθησία...