Αρνητής του εμβολίου του κουτόχορτου...

Η δημιουργία εσωτερικού εχθρού είναι για τη δεξιά κάτι σαν ιστορική της παράδοση. Δεν αντιμετωπίζει την Αριστερά ως ιδεολογικό της αντίπαλο γιατί αναγνωρίζει εμμέσως την ηθική ανωτερότητα των ιδεών της, αλλά την παρουσιάζει μονίμως ως εχθρό τής πατρίδας για να καλύπτει τις δικές της παθογένειες. Το ίδιο πράττει και σήμερα, με τελευταία αφορμή τον εμβολιασμό. Το σύστημα ξεκίνησε να παρουσιάζει δημοσκοπήσεις σύμφωνα με τις οποίες οι Αριστεροί εμφανίζονται ως αρνητές του. Υπενθυμίζω, ενός εμβολίου με το οποίο δεν έχει εμβολιαστεί κανένας στην Ευρώπη, δίνεται στην αγορά πολύ νωρίτερα από τη συνήθη διαδικασία και για τις παρενέργειες του οποίου στην πράξη, όπως είναι λογικό, κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με σιγουριά...

Εκ του ασφαλούς, αφού δεν ανήκω σε ευπαθή ομάδα ούτε είμαι υγειονομικός κι άρα θα αργήσει η σειρά μου, όπως και πολλοί άλλοι μπορούμε να ισχυριζόμαστε πως θα κάνουμε το εμβόλιο και να στηλιτεύουμε όσους δεν το κάνουν άμεσα. Αλίμονο, όμως, αν πιστέψουμε και το κυβερνητικό παραμύθι πως με τον εμβολιασμό τελειώνει και το μαρτύριό μας, αφού τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι, λόγω και της καθυστέρησης στον εμβολιασμό τού 60% του πληθυσμού, δεν πρόκειται να έχουμε ξεμπερδέψει με την πανδημία. Τι πιο λογικό, εξάλλου, να αμφισβητούν τις κυβερνητικές εξαγγελίες πολλοί συμπολίτες μας που βλέπουν τι δεν έχει γίνει με την ενίσχυση του ΕΣΥ και τώρα τους απαιτούν να καταπιούν αμάσητο το εμβόλιο;...

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση, με το νέο νόμο για την τεχνική κατάρτιση των μαθητών, επιμένει στο νεοφιλελεύθερο δόγμα τής τυφλής υποταγής τής εκπαίδευσης στην αγορά εργασίας, ακόμα κι αν πρόκειται για την άμισθη εργασία 15χρονων. Δεν ισχυρίζομαι πως πρέπει να πάνε όλοι στο πανεπιστήμιο ή πως δεν έχουμε ανάγκη για εκπαιδευμένους τεχνίτες, ωστόσο η σφαιρική μόρφωση, για να μιλήσω με μαρξιστικούς όρους, βάζει αναχώματα στην εργασιακή αλλοτρίωση και γενικότερα στη δημιουργία μονοδιάστατων ανθρώπων... 

Αφήστε που ό,τι μαθαίνει κανείς σήμερα, λόγω των τεχνολογικών αλμάτων, μπορεί να είναι μουσειακό σε μόλις τρία χρόνια από τώρα. Επομένως, ναι στην εξειδίκευση, αλλά και ναι στη σφαιρικότητα ώστε τουλάχιστον η νέα γενιά να μην θεωρείται αναλώσιμο εργατικό- εργασιακό υλικό, αλλά πολίτες με ταξική συνείδηση- αθάνατε Μαρξ!- που ξέρουν να διεκδικούν τα δικαιώματά τους...