Νίκη της αρπαχτής η υπουργός Κεραμέως...

Οι περισσότεροι υπουργοί Παιδείας έκαναν μεταρρυθμίσεις πιστεύοντας ότι με τη δική τους θα ανάτρεπαν παθογένειες δεκαετιών και το όνομά τους θα γραφόταν με χρυσά γράμματα στα ιστορικά κιτάπια. Δεν νομίζω, όμως, πως αυτή η χώρα είχε ποτέ υπουργό Παιδείας που να συνδυάζει αλαζονεία, συντηρητισμό, θρησκοληψία, άγνοια και ντιλάρισμα συμφερόντων, ενδεχομένως και με προσωπικό, πέρα από το κομματικό ή του αρχηγού, όφελος. Δεν είχε μέχρι τον Ιούλιο του 2019, όταν ανάλαβε υπουργός Παιδείας η κατάπτυστη Ν. Κεραμέως...

Μπορώ να αποδεχθώ λάθη που γίνονται στην προσπάθεια ενίσχυσης της δημόσιας εκπαίδευσης, ακόμα κι αν είναι σοβαρά, όταν αυτά γίνονται, τρόπον τινά, καλοπροαίρετα. Οι αριστούχοι μαθητές, ωστόσο, που μένουν έξω από τις σχολές πρώτης επιλογής τους λόγω του ελάχιστου βαθμού εισαγωγής δεν είναι θύματα μιας στρεβλής εφαρμογής ενός δίκαιου νόμου, αλλά της κυβερνητικής επιλογής να σπρώξει πελατεία στους κολεγιάρχες. Κι όσο γι' αυτούς που έδωσαν λευκή κόλλα, αν η μαμά κι ο μπαμπάς έχουν λεφτά θα γίνουν κι εκείνοι "άριστοι" στα ιδιωτικά ΙΕΚ τής αρπαχτής, δίχως πολύ κόπο αλλά με πολύ χρήμα...\

Τι εμπιστοσύνη να έχεις, εξάλλου, πως θα εκσυγχρονίσει τα σχολεία μία υπουργός που μόνο χάρη στη λαϊκή κατακραυγή απόσυρε ρυθμίσεις διαχωρισμού των σχολικών τάξεων με βάση τις επιδόσεις ή ακόμα και την καταγωγή των μαθητών; Τι είδους δίκαιη αξιολόγηση, για παράδειγμα, θα είναι αυτή που θα την κάνει ο διευθυντής και μόνο ο διευθυντής ενός σχολείου;... 

Η Ν. Κεραμέως εκμεταλλεύεται τις υπαρκτές ανάγκες για εκπαιδευτικές αλλαγές ούτως ώστε να παραπλανά την κοινή γνώμη πως τα εκτρώματα που νομοθετεί είναι μεταρρυθμιστικά. Ούτε εγώ θα ήθελα πτυχιούχους που παραδίδουν μηδενική κόλλα ή οι δάσκαλοι και οι καθηγητές να μην αξιολογούνται. Αυτό που γίνεται, ωστόσο, στην πράξη έχει τόση σχέση με τη δικαιοσύνη όση κι ο Κ. Μητσοτάκης με την αξιοκρατία και την εντιμότητα...