Τους Αντετοκούνμπο τους θέλουμε ή πρωταθλητές του NBA ή νεκρούς στο Αιγαίο...

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο και η οικογένειά του αγαπούν την Ελλάδα και το έχουν αποδείξει πολλές φορές. Πολύ αμφιβάλλω, όμως, αν η Ελλάδα αγαπά τους Αντετοκούνμπο που κατοικούν σε αυτήν τη γωνιά τής Γης. 

Ενδεχομένως να τους ανέχεται όταν κερδίζουν πρωταθλήματα στο NBA ή όταν εργάζονται στα χωράφια ή ξεσκατίζουν τους γονείς και τους παππούδες μας, αλλά δεν τους αγαπά. Αν τους αγαπούσε δεν θα αποδεχόταν, για παράδειγμα, να μένουν άστεγοι στις πλατείες και στα πάρκα ή να κάνει push backs στο Αιγαίο. Αν το δούμε και κυνικώς, σε κάποια από αυτές τις επαναπροωθήσεις μπορεί να χάσαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε ως Έλληνα τον επόμενο Αντετοκούνμπο...

Θεωρώ πιο έντιμη τη στάση αυτών που δεν πανηγυρίζουν για τον Αντετοκούνμπο γιατί τον βλέπουν ως αποκλειστικώς Νιγηριανό από εκείνων που στάζουν μέλι γι' αυτό το παλικάρι και χολή για όλους τους υπόλοιπους μετανάστες δεύτερης γενιάς. Η πολυπολιτισμικότητα είναι πλούτος για όλες τις χώρες, ιδίως γι' αυτές που είναι μικρές το δέμας... 

Μόνο όσοι δεν έχουν πίστη στην ιστορία και στις παραδόσεις τους μπορούν να φοβούνται την αλλοίωσή τους. Αφήστε που αυτό που οι φοβικοί συντηρητικοί αποκαλούν αλλοίωση δεν είναι τίποτα άλλο από τη σύνθεση και την εξέλιξη. Εκτός αν πιστεύουμε ότι μέχρι να έρθουν Αφρικανοί μετανάστες στη χώρα καταγόμασταν απευθείας από τον Περικλή και τον Αριστοτέλη κι όχι κι από τον Σουλεϊμάν ή τον Μεχμέτ...

Το πολιτικό και δικαστικό μας σύστημα δυσκολεύτηκαν πολύ να αποδεχθούν ότι παιδιά μεταναστών που γεννιούνται, πηγαίνουν σχολείο κι ενηλικιώνονται στην Ελλάδα πρέπει να θεωρούνται κι από το νόμο Έλληνες. Ο εσμός των φοβικών που καθορίζει το μέγεθος του πολιτικού κόστους αντιτίθεται σήμερα στα εμβόλια κάνοντας σημαία την αυτοδιάθεση που αρνείται για όσες γυναίκες θέλουν να κάνουν άμβλωση ή για τους ομοφυλόφιλους που επιθυμούν να παντρευτούν και να υιοθετήσουν παιδιά. Αν κάναμε πάντοτε ότι μας προτρέπουν να κάνουμε αυτοί οι ταλιμπάν του μεσαίωνα οι Αντετοκούνμπο, των οποίων τον αγώνα τώρα οικειοποιούνται, δεν θα ήταν πρωταθλητές στο NBA, αλλά νεκροί στο Αιγαίο. Αυτό για να ορίζουμε το μέγεθος της παλιανθρωπιάς τού καθενός μας...