Για να μην ξαναδούμε το ποντίκι να καταβροχθίζει την γάτα...

Αν βάλεις στη ζυγαριά τον Στέφανο Κασσελάκη και τον Ν. Ανδρουλάκη, στο μόνο που υπερτερεί ο δεύτερος είναι στην κομματική πείρα. Α, και σε κάτι ακόμα: μέχρι στιγμής έχει καταφέρει να κρατάει στο mute την εσωκομματική του αντιπολίτευση, που δεν είναι διόλου αμελητέα. Κι αυτό είναι που τον κάνει να πιστεύει ότι έχει ελπίδες να προσπεράσει το ΣΥΡΙΖΑ επειδή στην Αθήνα βγήκε δήμαρχος κάποιος που μέχρι πρότινος οι αθηναίοι δεν ήξεραν καν ποιος είναι, πολλώ δε μάλλον πως ήταν πασόκος...

Όλα αυτά, ωστόσο, δεν σημαίνουν πως ο Στέφανος Κασσελάκης έχει απεριόριστο χρόνο. Κι επ' ουδενί πως έχει νόημα να παίζει την γάτα με το ποντίκι με την Ομπρέλα. Αν πιστεύει κάτι τέτοιο θα βρεθεί στη δυσάρεστη θέση που βρίσκεται τώρα ο Αλέξης Τσίπρας: να έχει, δηλαδή, αισθανθεί στο πετσί του πώς είναι το ποντίκι να έχει καταβροχθίσει την γάτα...

Οποιαδήποτε εσωκομματική ανακωχή συναφθεί στο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι παρά αυτό, ανακωχή κι όχι λήξη τού πολέμου, με το μυαλό στο ποιος θα πάρει το μουτζούρη της διάσπασης. Οι τσακαλώτοι θα συνεχίσουν να τρώνε τα κασσελάκεια σωθικά όπως έτρωγαν τα τσιπρικά... 

Εδώ κατηγορούσαν τον Τσίπρα για δεξιό, δεν θα το κάνουν με τον Κασσελάκη που έχει όλα τα επιφανειακά δεξιά χαρακτηριστικά; Γι' αυτό κι επαινώ τη στάση Κασσελάκη να απλώνει το χέρι του σε αυτούς που τον καθυβρίζουν, αλλά αν δεν το μαζέψει άμεσα θα το βρει κομμένο. Αλέξη, πες κάτι κι εσύ...