Εξωτερική πολιτική αρχών, αξιών και Predator...

Από αρχαιοτάτων χρόνων η εξωτερική πολιτική ενός κράτους εμπεριέχει πολλές δόσεις κυνισμού. Το εθνικό συμφέρον, άλλωστε, δεν ταυτίζεται πάντα με αρχές κι αξίες. Το να ισχυρίζεσαι, ωστόσο, πως ακολουθείς πολιτική αρχών κι αξιών όταν αποδέχεσαι θανάτους αμάχων μάλλον υποκριτή σε κάνει παρά κράτος με αρχές κι αξίες. Κι αυτό αποδεικνύεται και με τη στάση τής Ελλάδας στη σύγκρουση Ισραήλ- Χαμάς την οποία έχουν πληρώσει χιλιάδες άμαχοι κι από τις δύο πλευρές...

Η Ελλάδα έχει αποφασίσει, καλώς ή κακώς, εδώ και δεκαετίες πως ανήκει στη Δύση. Αυτό, ωστόσο, δεν είναι συνώνυμο με το ανήκω στο δίκιο. Δεν ήταν, για παράδειγμα, στην εισβολή στο Ιράκ ούτε με το να παίρνεις ολοσχερώς το μέρος μιας πλευράς όταν και η άλλη δικαιούται μερίδιο στη δικαιοσύνη... 

Το να ανήκεις, εξάλλου, σε μια συμμαχία δεν είναι αντιθετικό της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής που πρέπει να τηρεί μια χώρα, ιδίως μικρή. Κι αν ο Κ. Μητσοτάκης δεν με πιστεύει, ας ρωτήσει τον καλό του φίλο Τ. Ερντογάν...

Η εμμονή- αθώα ή υποβολιμαία- του Ελ. Βενιζέλου με την Αγγλία οδήγησε στην εδαφική επέκταση της χώρας, αλλά και στη μικρασιατική καταστροφή. Ο Κ. Μητσοτάκης που με τη στάση του στη Συμφωνία των Πρεσπών έπαιξε το παιχνίδι των Ρώσων τώρα είναι πιο Αμερικανός κι από τους Αμερικανούς... 

Το πρόβλημα, όμως, με τον σημερινό πρωθυπουργό δεν είναι πως παίζει όλα τα λεφτά του σε ένα νούμερο. Είναι πως ασκεί κι εξωτερική πολιτική με βάση την προσωπική του ατζέντα. Κι έχει και το θράσος να κατηγορεί άλλους για τρολ, ποιος, ο βασιλιάς τού Predator...