Δεν υπάρχει μεγαλύτερο λάθος από το να υποτιμάς τον πολιτικό σου αντίπαλο. Το έκανε ο Αλ. Τσίπρας και τώρα είναι καθηγητής τού Χάρβαρντ κι ο Κ. Μητσοτάκης ακόμα πρωθυπουργός. Γι' αυτό και είναι μεγάλο πολιτικό σφάλμα τόσο του Μαξίμου όσο και της υπόλοιπης αντιπολίτευσης να υποτιμούν τη δυναμική τής Ζ. Κωνσταντοπούλου και να την περιορίζουν στα Τέμπη. Αν μη τι άλλο, γιατί στις επόμενες εκλογές- τουλάχιστον στις πρώτες- οι πολίτες θα ψηφίσουν με την οργή τους να ξεχειλίζει και δευτερευόντως για το ποιος θα τους κυβερνήσει...
Όπως, επίσης, είναι πολύ επιφανειακή η προσέγγιση πως το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ είναι ο πρόεδρός του κι αν αυτός αλλάξει το πάλαι ποτέ Κίνημα θα πετάξει. Είναι, άλλωστε, αποπροσανατολιστικό το ερώτημα που θέτουν ορισμένοι δημοσκόποι για το αν οι πολίτες θα ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ με άλλη ηγεσία. Κι αυτό γιατί προσθέτουν επιλογές που δεν μπορούν να συνυπάρξουν στην πραγματικότητα. Όσοι θέλουν Γερουλάνο, Διαμαντοπούλου, Δούκα ή κάποιον άλλο μπορεί όλοι μαζί να φτάνουν το 20%, αλλά δεν θα είναι όλοι πρόεδροι, έτσι δεν είναι;...
Το ΠΑΣΟΚ έχει ένα πλεονέκτημα σε σχέση με την υπόλοιπη αντιπολίτευση: μπορεί να αποτελέσει κυβερνητικό εταίρο σε οποιοδήποτε σχήμα. Από την άλλη, ωστόσο, οφείλει να παραδεχθεί, ύστερα από μία δεκαετία μακριά από τη νομή τής εξουσίας, πως σε μια τέτοια κυβέρνηση είτε θα είναι ο μικρότερος εταίρος είτε ίσος μεταξύ ίσων. Όχι, φυσικά, το όλον ΠΑΣΟΚ κι όχι χωρίς ιδεολογικές εκπτώσεις. Αυτά, όμως, έχει το τέλος τής μεταπολίτευσης, συμπαρασύρει στον πολιτικό θάνατο και το κόμμα που κατ' εξοχήν τη χαρακτήρισε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου