Ναι στα επιδόματα, όχι στους "πρασινοφρουρούς"!

Είναι λύση η περικοπή επιδομάτων, δήθεν στο όνομα μιας δυσεξήγητης κοινωνικής δικαιοσύνης; Οχι! Η μετατροπή της μεσαίας τάξης σε φτωχή είναι ένα νεοφιλελεύθερο όραμα, όχι σοσιαλιστικό। Το ΠΑΣΟΚ, όμως, έρχεται αντιμέτωπο με τον ίδιο του τον εαυτό γιατί φρόντισε, εδώ και δεκαετίες, να τοποθετήσει σε θέσεις ευθύνης στη δημόσια διοίκηση όχι τους άριστους, αλλά τους αρεστούς στον "πράσινο" μηχανισμό। Με λίγα λόγια, τώρα η κυβέρνηση καλείται να κοιμηθεί όπως έστρωσε κι αυτό είναι λογικό να προκαλεί αναταράξεις στους συνδικαλιστές της, που βλέπουν να χάνουν προνόμια που δεν κέρδισαν χάρη στην παραγωγικότητά τους, αλλά χάρη στο...ανέμισμα σημαιών σε κομματικές συγκεντρώσεις। Η λύση δεν θα έρθει από την απαξίωση του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ, αλλά από την κατάλυση του κομματικού κράτους. Οι δάσκαλοι, οι γιατροί και οι δικαστικοί, για παράδειγμα, πρέπει να πληρώνονται αδρά και με τα ανάλογα επιδόματα. Οι υψηλές απολαβές, όμως, θα πρέπει να συνδυάζονται και με ανάλογες αξιολογήσεις της ποιότητας της εργασίας τους. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν θα ήμουν αντίθετος και σε μια μελλοντική άρση της μονιμότητας στο Δημόσιο, μόνο όμως όταν στηθούν στα "πόδια" τους πραγματικά ανεξάρτητες αρχές κι όχι η κωμωδία της "ανοιχτής διακυβέρνησης" του αρχηγού Γιωργάκη, που, οποία έκπληξη, έκρινε πως οι μόνοι έλληνες που αξίζουν να διοικήσουν τη χώρα είναι εκείνοι που έχουν την κομματική ταυτότητα του ΠΑΣΟΚ! Υ.Γ. Προς επίρρωση των όσων έγραφα χθες για την απόλυτη μοναρχία του αρχηγού Γιωργάκη, πυκνώνουν τα δημοσιεύματα που θέλουν τον πρωθυπουργό να αναλογίζεται αν το μεσομακροπρόθεσμο σχέδιο πρέπει να περάσει από τη Βουλή με αυξημένη πλειοψηφία ή όχι. Λες και η εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, όπως συνέβη με το μνημόνιο, μπορεί να πραγματοποιηθεί με την απόφαση ενός και μόνο ανθρώπου, πόσω μάλλον όταν αυτός είναι πνευματικά νωθρός...