Εχω μια ερώτηση για όσους πιστεύουν ότι "μαζί τα φάγαμε": υπήρξε ποτέ ισοκατανομή του πλούτου στην Ελλάδα; Αν ναι, τότε πράγματι όλοι συμμετείχαμε σε πάρτι, τα έξοδα του οποίου δεν είχαμε να πληρώσουμε, γι' αυτό κι όλοι πρέπει να τιμωρηθούμε τώρα. Αν, όμως, σε αυτήν τη χώρα της "φαιδράς πορτοκαλέας" κάποιοι ήταν και είναι περισσότερο πλούσιοι από άλλους, χωρίς αυτός ο πλούτος να δικαιολογείται από κάποιο σπουδαίο παραγωγικό ή πνευματικό έργο, τότε λυπάμαι, αλλά δε φάγαμε την ίδια μερίδα...
Δεν θέλω να σταθώ στη γραφική, πλέον, περίπτωση του Θ. Πάγκαλου, ο οποίος, δίχως να έχει εργαστεί στον πραγματικό επαγγελματικό στίβο ούτε μια ώρα στη ζωή του, κατηγορεί όλους τους υπόλοιπους για τεμπελιά. Στέκομαι, όμως, στο απάνθρωπο έμμεσο συμπέρασμά του πως οι έλληνες θα πρέπει να πληρωνόμαστε διακόσια πενήντα ευρώ όπως οι τούρκοι για να τους φτάσουμε σε ανταγωνιστικότητα, μια έννοια που έχει εφευρεθεί από το νεοφιλελευθερισμό ακριβώς για να κρύψει κάτω από το "χαλί" το πραγματικό πρόβλημα: αυτό της ανισοκατανομής του πλούτου, που δε διορθώνεται με τη μείωση του κατώτατου μισθού, αλλά μόνο με τη μείωση του ανώτατου...
Οι περισσότεροι έλληνες συμετείχαμε σε ένα πάρτι στο οποίο μας είχαν καλέσει. Το ότι σε αυτό το πάρτι ήπιαμε κι ένα ποτηράκι παραπάνω δε μας κάνει συμμέτοχους στο ρωμαϊκό όργιο, στο οποίο συμμετείχαν λίγοι. Εκείνοι, ακριβώς, που μέσα στη βουλιμία και την οινοποσία τους κατάστρεψαν το σπίτι που φιλοξένησε το όργιό τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου