Απολύσεις πρέπει να γίνουν στο Δημόσιο. Ολα αυτά τα χρόνια έχουν μαζευτεί αρκετοί που είτε δεν έχουν τα προσόντα είτε δεν έχουν τη διάθεση για προσφορά. Κι όσο για το επιχείρημα πως δεν είναι δυνατό να προσθέσουμε μερικές χιλιάδες ακόμα ανέργων στην ήδη μεγάλη στρατιά τους, θα αντέτεινα πως υπάρχει πολύς κόσμος εκεί έξω με σαφώς περισσότερα προσόντα και διάθεση από πολλά κομματόσκυλα, τα οποία δέχθηκαν να πουλήσουν την ψήφο τους για μια καλή και σταθερή "δουλίτσα", που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί στο Δημόσιο. Τί σημαίνει, όμως, αυτό; Πως μαζί με τις απολύσεις όπου πλεονάζει προσωπικό ή όπου αυτό είναι ανίκανο για προσφορά πρέπει να γίνουν και προσλήψεις νέων ατόμων, τα οποία και γνώσεις διαθέτουν και διάθεση για δουλειά είναι πρόθυμα να επιδείξουν, κάτω βεβαίως από αξιοπρεπείς συνθήκες...
Κι έρχομαι τώρα στην πραγματικότητα της "κινητικότητας" και της "διαθεσιμότητας", όπως είναι ο πολιτικώς ορθός τρόπος για να αποκαλεί κανείς τις απολύσεις στην εποχή των μνημονίων. Γίνονται με σχέδιο, έχει εξεταστεί δηλαδή πού υπάρχουν ελλείψεις και πού πλεονάζει προσωπικό; Εχει μελετηθεί από κάποια ανεξάρτητη αρχή ποιοί είναι οι καταρτισμένοι και παραγωγικοί υπάλληλοι και ποιοί οι άχρηστοι; Εχει ερευνηθεί πού προκύπτουν ανάγκες οι οποίες δε μπορούν να καλυφθούν από μετακινήσεις, αλλά απαιτούνται προσλήψεις; Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει συμβεί, όλα γίνονται στο πόδι προκειμένου, κατά κυνική ομολογία των ίδιων των κυβερνώντων μας, να μας τιμωρήσει η τρόικα γιατί ήμασταν "κακά παιδιά". Εφτασαν στο σημείο να κλείσουν τη δημόσια ραδιοτηλεόραση για να ικανοποιηθούν οι στατιστικές των δανειστών μας. Ποιός ξέρει, αύριο μπορεί να κλείσουν και το Νοσοκομείο "Ευαγγελισμός" ή το σχολικό συγκρότημα της Γκράβας μόνο και μόνο για να τους βγουν τα μαθηματικά των απολύσεων...
Οποιος θέλει να αποκαλεί τον εαυτό του μεταρρυθμιστή κι αυτό να μην ακούγεται σα χονδροειδής ειρωνεία δεν τα βάζει με τους σχολικούς φύλακες, τις καθαρίστριες ή τους δημοτικούς αστυνομικούς, αλλά συγκρούεται πρωτίστως με εκείνους που ιδιοποιούνται τον παραγόμενο πλούτο σε αυτήν τη χώρα. Είναι εύκολο να ξεστομίσεις το "απολύεσαι" στον κυρ Μπάμπη, αλλά είναι δύσκολο, σχεδόν αδύνατο να το πεις στο νταβατζή σου. Θέλει...άντερα κι αυτά δεν τα βρίσκεις στη λαϊκή αγορά για να τα προμηθεύονται οι πάντες. Το Σύνταγμα αυτής της χώρας, αλλά κυρίως το διαχρονικό ζητούμενο της κοινωνικής δικαιοσύνης, απαιτεί να συμμετέχουν οι πάντες στα δημόσια βάρη αναλόγως των δυνάμεών τους. Οσο, όμως, σε αυτήν τη χώρα κάποιοι τρώνε από τα σκουπίδια και κάποια "σκουπίδια" εξακολουθούν να γλεντάνε σα να μην υπάρχει αύριο στις διάφορες Μυκόνους, η "Νέα Ελλάδα" τού πρωθυπουργού θα παραμένει ένα κακόγουστο αστείο, από αυτά που δε γελάς ούτε για λόγους ευγένειας...
Κι έρχομαι τώρα στην πραγματικότητα της "κινητικότητας" και της "διαθεσιμότητας", όπως είναι ο πολιτικώς ορθός τρόπος για να αποκαλεί κανείς τις απολύσεις στην εποχή των μνημονίων. Γίνονται με σχέδιο, έχει εξεταστεί δηλαδή πού υπάρχουν ελλείψεις και πού πλεονάζει προσωπικό; Εχει μελετηθεί από κάποια ανεξάρτητη αρχή ποιοί είναι οι καταρτισμένοι και παραγωγικοί υπάλληλοι και ποιοί οι άχρηστοι; Εχει ερευνηθεί πού προκύπτουν ανάγκες οι οποίες δε μπορούν να καλυφθούν από μετακινήσεις, αλλά απαιτούνται προσλήψεις; Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει συμβεί, όλα γίνονται στο πόδι προκειμένου, κατά κυνική ομολογία των ίδιων των κυβερνώντων μας, να μας τιμωρήσει η τρόικα γιατί ήμασταν "κακά παιδιά". Εφτασαν στο σημείο να κλείσουν τη δημόσια ραδιοτηλεόραση για να ικανοποιηθούν οι στατιστικές των δανειστών μας. Ποιός ξέρει, αύριο μπορεί να κλείσουν και το Νοσοκομείο "Ευαγγελισμός" ή το σχολικό συγκρότημα της Γκράβας μόνο και μόνο για να τους βγουν τα μαθηματικά των απολύσεων...
Οποιος θέλει να αποκαλεί τον εαυτό του μεταρρυθμιστή κι αυτό να μην ακούγεται σα χονδροειδής ειρωνεία δεν τα βάζει με τους σχολικούς φύλακες, τις καθαρίστριες ή τους δημοτικούς αστυνομικούς, αλλά συγκρούεται πρωτίστως με εκείνους που ιδιοποιούνται τον παραγόμενο πλούτο σε αυτήν τη χώρα. Είναι εύκολο να ξεστομίσεις το "απολύεσαι" στον κυρ Μπάμπη, αλλά είναι δύσκολο, σχεδόν αδύνατο να το πεις στο νταβατζή σου. Θέλει...άντερα κι αυτά δεν τα βρίσκεις στη λαϊκή αγορά για να τα προμηθεύονται οι πάντες. Το Σύνταγμα αυτής της χώρας, αλλά κυρίως το διαχρονικό ζητούμενο της κοινωνικής δικαιοσύνης, απαιτεί να συμμετέχουν οι πάντες στα δημόσια βάρη αναλόγως των δυνάμεών τους. Οσο, όμως, σε αυτήν τη χώρα κάποιοι τρώνε από τα σκουπίδια και κάποια "σκουπίδια" εξακολουθούν να γλεντάνε σα να μην υπάρχει αύριο στις διάφορες Μυκόνους, η "Νέα Ελλάδα" τού πρωθυπουργού θα παραμένει ένα κακόγουστο αστείο, από αυτά που δε γελάς ούτε για λόγους ευγένειας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου