Είμαι αλλεργικός στη γύρη, στην ελιά και στα...δόγματα, είτε αυτά είναι ιδεολογικά είτε θρησκευτικά είτε οτιδήποτέ άλλο. Οπως, άλλωστε, το να αλλάζεις συνεχώς γνώμη αποτελεί ένδειξη καιροσκοπισμού ή αφέλειας, έτσι και το να μην αλλάζεις ποτέ είναι σα να κουβαλάς πάντοτε μαζί σου ένα πιστοποιητικό ηλιθιότητας. Το χειρότερο, βεβαίως, με τα δόγματα είναι η υποκρισία που ενυπάρχει στους οπαδούς τους: από τη μια εμφανίζονται ως οι πιο ακέραιοι ηθικολόγοι και μόλις γυρίζεις την πλάτη, τους βλέπεις να κάνουν τα ίδια αίσχη με αυτά που καταγγέλλουν. Το ΚΚΕ, για παράδειγμα, διοργανώνει συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας έξω από κάθε μεγάλη επιχείρηση η οποία απολύει εργαζομένους, αλλά δεν έχει οργανώσει καμία για τους απολυμένους τού "Ριζοσπάστη" ή της "Τυποεκδοτικής", με το επιχείρημα πως αναγκάζεται να λειτουργεί στο καπιταλιστικό σύστημα. Λες κι όλοι οι υπόλοιποι λειτουργούν στο σοσιαλιστικό. Από την άλλη, οι μοναχοί διακηρύσσουν την απαλλαγή από κάθε υλικό αγαθό την ίδια ώρα που κάνουν "ιερές" μπίζνες, όπως στο Βατοπέδι, ή πετούν μολότοφ στη Μονή Εσφιγμένου, όπως τα κακομαθημένα πλουσιόπαιδα των βορείων προαστίων...
Οποιος θέλει, επομένως, να ξεκινήσει επανάσταση, ας την κάνει πρώτα στο σπίτι του για να έχει το δικαίωμα να την προπαγανδίζει κι αλλού. Οποιος πιστεύει ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός, είτε επίγειος είτε επουράνιος, έχει την υποχρέωση να αρχίσει την ανοικοδόμησή του από τον...καθρέφτη του. Τί να τους κάνουμε, άλλώστε, τους τύπους που "από τους άλλους ζητούν παλικαριά και οι ίδιοι έχουν λερωμένα τα βρακιά" και "συμπάσχουν" με το πόπολο από τα "Σπίτια τού Λαού" και τις "Αυλές τής Παναγίας"; Ο παράδεισος και η κόλαση είναι πολύ πιο κοντά από ό,τι την υπολογίζουν, είναι ο ίδιος μας ο εαυτός κι αν δεν αλλάξουμε αυτόν δε διαθέτουμε το ηθικό πλεονέκτημα να το απαιτούμε από τους γύρω μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου